مقاله دوم از شماره 16 اکتبر 2014 مجله Annals of Internal Medicine انتخاب شده است.
بزرگترین همه گیری ویروس ابولا (ایبولا) همچنان در غرب آفریقا می تازد. با فوت یک بیمار در بیمارستانی در دالاس، تگزاس و این واقعیت دردناک که انتشار بیمارستانی در آمریکا روی داده، مقابله با ابولا وارد فاز جدیدی شده است. البته مرکز کنترل بیماریها (CDC) همچنان معتقد است که می توان با استفاده از چک لیست و رعایت دستورالعمل های ایمنی، در بیمارستانها و مراکز درمانی معمولی هم از این بیماران مراقبت کرد.
دستورالعمل ایمنی در زمینه مراقبت از مبتلایان به ابولا از هنگام گزارش اولین همه گیری ها در سال 1967 (Marburg) و 1976 (Ebola)، متغیر بوده است. در فاصله سالهای 1972 تا 2010، در انستیتو تحقیقات پزشکی بیماریهای عفونی ارتش آمریکا، برای مراقبت از مبتلایان به ابولا از یک واحد مراقبت با مهار سطح بالا (high-level containment care [HLCC] unit) استفاده می شد که به اصطلاح بند (slammer) نام دارد. بند مجهز به کنترلهای مهندسی مشابه یک آزمایشگاه با ایمنی زیستی سطح 4 (BSL-4) شامل محفظه های فشار مثبت، هوای فشرده in-line، فیلتر HEPA، دوش ضدعفونی کننده، محفظه های نور فرابنفش، قفل هوا و تانکرهای پر از مایع ضدعفونی کننده برای جابجا کردن اقلام مختلف به درون یا بیرون محوطه حفاظت شده است. فاضلاب توالت بداخل سیستم فاضلاب آزمایشگاه میریزد ولی قبل از آن توسط اتوکلاو ضدعفونی می شود. همه این اقدامات با هدف محدود ساختن گسترش بیمارستانی انجام می شود.
با گذشت زمان مشخص شد سرایت فیلوویروسها عمدتاً از راه تماس مستقیم با خون و مایعات بدن روی می دهد و نیازی به ایمنی زیستی سطح 4 (BSL-4 مانند HLCC) نیست. در حال حاضر چهار واحد HLCC در ایالات متحده موجود است که البته تفاوتهای کوچکی با هم دارند ولی از همه آنها به عنوان آزمایشگاه مرجع برای ارسال نمونه های مشکوک و کار با ویروسهایی استفاده می شود که نیاز به ایمنی زیستی سطح 4 (BSL-4) دارند.
اما به نظر مؤلفین این مقاله، با توجه به جدی بودن قضیه ابولا و عدم آشنایی پزشکان با آن، و همچنین فقدان درمان یا واکسن و تمایل آن به سرایت به کادر درمانی، استفاده از ایمنی زیستی سطح 4 (BSL-4) هنگام مراقبت از مبتلایان به عفونتهای فیلوویروس و آرناویروس همچنان ضروری به نظر میرسد. پزشکان و پرستارانی که در مراکز درمانی عادی از بیماران مشکوک به ابولا مراقبت می کنند با چالشهای متعددی روبرو هستند. احتمال خطای انسانی، خطر برخورد اشیای نوک تیز، یا تماس اتفاقی با مایعات آلوده همیشه وجود دارد. تنها با چک لیست و دستورالعملهای استاندارد نمی توان با چنین خطراتی مقابله کرد.
با این حال، با توجه به محدود بودن تعداد واحدهای HLCC به نظر می رسد تنها راه مقابله با ابولا این است که همه مراکز درمانی بیماران مشکوک را با رعایت همه موازین ایمنی و دستورالعملهای استاندارد پذیرش و تریاژ کنند، ولی در صورت تشخیص قطعی، انتقال بیماران به واحدهای HLCC اجتناب ناپذیر خواهد بود.
