اگر سطح فرهنگ ما را که با امید شکل گرفته بخراشید متوجه می شوید “فرار از شائوشنگ” به ما دروغ گفته است: گاهی از دست دادن امید، آزادتان می کند… این بخشی از مطلب چالش برانگیز و جالبی است که الیور برکمن دیروز در گاردین نوشته است[1]. نتایج حیرت انگیز پژوهشی که اخیراً در اکونومیک ژورنال به چاپ رسید نشان می دهد امید باعث می شود افراد احساس بدتری داشته باشند! این احساسی است که معمولاً برای افراد پیش می آید که مدت طولانی بیکار بوده اند و حال به سن بازنشستگی رسیده اند. 
بازنشستگی از بیکاری منجر به افزایش قابل توجه رضایت از زندگی می شود! وقتی بیکار هستید، همیشه این امید وجود دارد که کاری پیدا کنید و همین امید موجب افسردگی می شود! وقتی این امید ناپدید می شود، افسردگی هم از بین می رود. به نظر می رسد امید منجر به ایجاد حالت منفعلانه در افراد می شود که در آن افراد به جای اینکه خودشان فعالانه وارد صحنه شوند، امیدوارانه منتظر می مانند تا فرد یا نیروی خاصی مشکلات را حل کند. وقتی امید از دست می رود، افراد متوجه می شوند که از ابتدا هم نیازی به آن نبود. وقتی امید از دست می رود، افراد برای آنهایی که بر سر قدرت هستند به شدت خطرناک می شوند! وقتی امید از دست می رود، به راستی چه چیزی باقی می ماند؟ بله، واقعیت… و به عبارت دیگر، همه چیز.
[1] http://www.theguardian.com/lifeandstyle/2014/apr/12/change-your-life-case-against-hope
