می دانیم که شادی و روابط اجتماعی، اثر مثبتی بر سلامت دارند. یک پژوهش جدید نشان داده داشتن هدف در زندگی نیز طول عمر را افزایش میدهد. یک محقق کانادایی برای اثبات این فرضیه، پاسخ افراد به پرسشهایی مانند “برخی در زندگی هدفی ندارند، شما چطور؟” را ملاک قرار داده و پس از 14 سال متوجه شد آنهایی که پاسخ های مثبت تری به این پرسشها داده بودند 15% بیشتر عمر کرده اند. تأثیر هیچ یک از عوامل دیگر مانند سن، جنسیت یا سلامت روانی، به این شدت نبوده است.
داشتن هدف در زنگی مثل فانوس دریایی یا قطب نمایی است که ما را در زندگی روزمره هدایت می کند. البته هدف معنی های مختلفی دارد. مثلاً بعضی افراد همین که خانواده شان شاد باشند، برایشان کافی است. برخی دیگر هدف های بزرگتری دارند و حتی به دنبال تغییرات اجتماعی هستند. افرادی که هدفی در زندگی دارند، سالم تر زندگی می کنند و احساسِ داشتن یک هدف به نوعی آنان را در مقابل آثار زیانبار استرس مقاوم می کند.
نتایج این پژوهش، در تأیید تجربیات ویکتور فرانکل (۱۹۰۵ – ۱۹۹۷) روانپزشک اتریشی، عصب‌شناس، و بنیانگذار معنادرمانی (لوگوتراپی) است. فرانکل به علت یهودی بودن در سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ به وسیله نازی‌ها ابتدا در آشویتس و سپس در اردوگاه کار اجباری داخاو زندانی شد.
فرانکل در کتاب های خود بارها تأکید می‌کند که بازنویسی کتاب لوگوتراپی انگیزه اصلی زنده ماندن او بود. این کتاب را در جریان بازداشت همراه با همه لباس‌هایش از او گرفتند. او با این نظریه توانست خود را در بدترین شرایط حفظ کند و نجات دهد. وی در این کلیپ نادر مربوط به سال 1972، معنا را با ارزش ترین هدیه ای می داند که می توان به زندگی دیگران داد.
فرانکل در کتاب “در جستجوی معنا” می‌نویسد: “ما که از بخت خوب یا حسن اتفاق یا معجزه- یا هر آنچه که شما نامش می‌نهید- از این اردوگاهها بازگشته‌ایم، خوب می‌دانیم که بهترین‌های ما برنگشتند.”
