این مقاله از شماره دسامبر مجله Sexual Medicine به توصیه‌های انجمن پزشکی جنسی انگلستان (British Society for Sexual Medicine) در زمینه کمبود تستوسترون پرداخته است.
– غربال‌گری از نظر کمبود تستوسترون در همه مردانی که از اختلال نعوظ، فقدان نعوظ خودبه‌خود یا کاهش میل جنسی شکایت دارند، توصیه می‌شود.
– غربال‌گری کمبود تستوسترون در همه مردان مبتلا به دیابت نوع 2، نمایه وزن (BMI) بالای 30 کیلوگرم بر مترمربع، یا محیط شکم بالای 102 سانتیمتر توصیه می‌شود.
– غربال‌گری کمبود تستوسترون در همه مردانی که سابقه طولانی مصرف اپیوئید، داروهای ضدجنون یا ضدتشنج دارند، توصیه می‌شود.
– تشخیص کمبود تستوسترون، محدود به مواردی است که علائم پایدار مطرح‌کننده کمبود تستوسترون باشد و آزمایش تستوسترون نشاندهنده سطح سرمی پایین آن باشد.
– آزمایش تستوسترون در حالت ناشتا و پیش از ساعت 11 صبح باید انجام شود. تستوسترون غیرناشتا می‌تواند 30% پایین‌تر باشد.
– آزمایش تستوسترون تام (total testosterone) باید دست‌کم 2 بار با یک روش قابل‌اعتماد تکرار شود. به‌علاوه، در مواردی که تستوسترون تام نزدیک به مقادیر پایین محدوده مرجع (8 تا 12) باشد، یا شک به اختلال گلوبولین متصل‌شونده به هورمون جنسی (SHBG) مطرح باشد، تستوسترون آزاد (free testosterone) هم باید اندازه‌گیری شود.
– آزمایش LH برای افتراق موارد کمبود اولیه تستوسترون از کمبود ثانویه توصیه می‌شود.
– پیش از شروع درمان جایگزین هورمونی، بررسی از نظر بیماری قلبی‌عروقی، پروستات، پستان و اختلالات خونی توصیه می‌شود.
– ارزیابی پاسخ به درمان پس از 3، 6 و 12 ماه توصیه می‌شود. تستوسترون تام 15 تا 30 نشاندهنده پاسخ مطلوب است.
– ارزیابی وضعیت پروستات در حین درمان تستوسترون هر 3 تا 6 ماه یک‌باردر سال اول و سپس هر سال یک‌بار توصیه می‌شود.
