9 پیش بینی درباره عواقب اجرای برنامه سلامت اوباما[1]

1-      گذشته از جزئیات برنامه اوباما برای سیستم سلامت ایالات متحده، نتایج عملی اجرای این برنامه، حداقل در کوتاه مدت و میان مدت چه خواهد بود؟

این برنامه، پس از اجرای قانون مدیکر در 1965، بزرگترین برنامه سلامت آمریکا محسوب می شود. مقدار زیادی وقت و پول، از سوی دهها مؤسسه و سازمان دولتی و غیردولتی، صرف مهیا شدن برای مقابله با اثرات منفی اجرای این برنامه شده است.

2-      با اجرای برنامه سلامت اوباما، پزشکی وارد دوران به اصطلاح “داده های حجیم” خواهد شد. تذکرات مداوم پزشکان و سایر اعضای “خانه های پزشکی” به بیماران، جهت انجام تست های لازم مانند ماموگرافی، کولونوسکوپی و تزریق واکسن، به یک عادت روزمره تبدیل خواهد شد. آمار تزریق واکسن و سایر اقدامات پیشگیری جویانه به طور منظم برای اثبات اثربخشی هر یک از اجزای برنامه و عقب نماندن از قافله بازار جمع آوری می شود.

3-      در نتیجه داده های حجیم، بازاریابی خدمات پزشکی هدفمند خواهد شد. سایتهایی مانند آمازون یا نِت فلیکس را تصور کنید. مصرف یک دارو یا ابتلا به یک وضعیت خاص به معنی سرازیر شدن سیل آگهی ها و پیشنهادها به سوی مصرف کنندگان بالقوه تجهیزات و خدمات مربوطه خواهد بود. قانون حفظ اطلاعات سلامت افراد در اینجا اعمال نمی شود. بر اساس این قانون، پزشکان و بیمارستانها حق انتشار اطلاعات سلامت را بدون اجازه بیماران یا بستگان آنان ندارند. شرکتهای دارویی و سایرین، با علم به اینکه بر اساس برنامه سلامت اوباما همه افراد بیمه خواهند بود، علاقه وافری به کسب اینگونه اطلاعات خواهند داشت.

4-      بیماران یک قدم به تبدیل شدن به مشتریان واقعی نزدیک تر خواهند شد. با افزایش تقاضا، بهای مراقبتهای پزشکی شفاف تر خواهد شد، ولی این برای انجام یک معامله کامل کافی نیست. شما به عنوان مشتری، از طریق تمرکز گروه ها، تابلوهای مشتریان و نظرسنجی های آنلاین، فرصت بیشتری برای بیان نظرات خود خواهید داشت.

این یکی از مهیج ترین جنبه های تحول در سیستم سلامت است. صنعت سلامت، نظرسنجی از مشتریان را به دفعات انجام خواهد داد. ولی هنگامی که نوبت به ارتقای کیفیت میرسد، در بسیاری از موارد صدای بیماران کمتر شنیده می شود (سوء تفاهم نشود: صدا کم نمی شود، گوشها سنگین تر می شوند!)

5-      افراد بیشتری تحت پوشش بیمه قرار میگیرند. تعداد بیمه نشده ها (در حال حاضر 47 میلیون نفر در آمریکا) در عرض 4 سال نصف خواهد شد.

6-      پوشش بیمه مستمندان (مدیکد) تا سال 2020 در تمام ایالتها گسترش خواهد یافت.

7-      تعداد پرستاران و پزشکیاران رشد چشمگیر خواهد داشت. استقلال عمل پرستاران همچنان افزایش یافته و عضو جدیدی به نام بهداشتکار اجتماعی[2] به تیم سلامت اضافه می شود که همزمان کار درمان و مددکاری اجتماعی را انجام خواهد داد. بهداشتکاران اجتماعی به ویژه با آن 5 درصد از مردمی سر و کار دارند که نیمی از بودجه سلامت آمریکا صرف درمان آنان می شود.

8-      ما شاهد اجرای اولین طرحهای سلامت در سطح ملی خواهیم بود. اصول قدیمی که نگرش منطقه ای به مقوله سلامت داشتند، تغییر یافته و بالاخره یک نگرش یکپارچه ممکن خواهد شد. بیمارستانها، مانند فروشگاهها وهتلهای زنجیره ای، خدمات یکسانی، البته با نرخهای متنوع با توجه به قدرت پرداخت افراد، در شهرهای مختلف ارائه خواهند کرد. حامیان مالی این طرحها ممکن است بیمارستانهای بزرگ و یا شرکتهای بیمه باشند.

9-      ارتباط سنتی پزشک و بیمار به صورتی که یک پزشک سالها یک بیمار را بشناسد، به یک تصور تجملاتی تبدیل خواهد شد. افرادی که خواهان پزشک شخصی باشند، باید پول بیشتری بپردازند. پزشکانی که دوست ندارند برای سازمانهای بزرگ کار کنند، کنار رفته و الگوی مستقیم ارائه خدمات را بر می گزینند که در آن خود بیماران صورتحسابها را پرداخت می کنند. این غم انگیزترین جنبه برنامه سلامت اوباما و احتمالاً سخت ترین آنها از نظر اجراست. اینکه همه ما چیزی را بپذیریم که ممکن است در آینده مایه فخر فروشی چند نفر مایه دار باشد.

 

[1] http://www.npr.org/blogs/health/2013/09/30/227813508/a-doctors-9-predictions-about-the-obamacare-era

[2] community health worker