شوری یکی از مزه های خطرناک است. انسان مقدار کمی از بلورهای کلرید سدیم را به تقریباً همه خوردنی ها اضافه می کند تا مزه بهتری پیدا کنند ولی به نظر پزشکان این مقدار زیاد است. نمک علاوه بر مزه دادن به غذا، دارای اثرات ضدمیکروبی است و به نگهداری غذا کمک می کند. نمک باعث قهوه ای شدن نان در حین پخت می شود و به گوشت پخته قوام مناسب می دهد. نکته معماگونه اینجاست که مصرف مقداری نمک برای حیات بشر ضروری است، پس چرا نمک نخوردن یکی از راههای افزایش طول عمر در عصر پیشرفته محسوب می شود؟ سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده مصرف نمک در بیشتر کشورها باید به یک سوم میزان فعلی کاهش یابد. میزان توصیه شده مصرف نمک روزانه 5 گرم است. نتایج یک مطالعه جدید نشان داده کاهش مصرف نمک به میزان 40 تا 50 درصد ممکن است در ابتدا غیرقابل تحمل به نظر برسد ولی به تدریج در عرض 4 تا 8 هفته گیرنده های چشایی با شرایط جدید سازگار می شوند. اخیراً کاهش تدریجی و بی سر و صدای مقدار نمک در محصولات غذایی آماده توسط بسیاری از شرکتها در ایالات متحده به صورت داوطلبانه آغاز شده است. این شرکتها امیدوارند با تغییر تدریجی ذائقه مصرف کنندگان بتوانند در کنار حفظ جایگاه خود در بازار، سلامت مشتریان را نیز حفظ کنند. با تنظیم اندازه بلورهای نمک و زمان بندی مناسب و افزودن نمک به سطح مواد غذایی، می توان کاری کرد که مشتری به نمک کمتر رضایت دهد. همچنین کلرید پتاسیم مزه مشابهی دارد و می توان از آن به مقدار کم به جای کلرید سدیم استفاده کرد. افزودن ادویه و سبزیجات نیز مزه کم نمک را تا حدودی مخفی می کنند. پژوهشگران در صنایع غذایی به شدت در پی یافتن ماده ای هستند که مزه شوری را در سطح گیرنده های چشایی تقویت کند.
