بیماری‌های آمیزشی (STDs) در ایالات متحده در حال تبدیل به یک معضل لاینحل است. تعداد موارد ابتلا به عفونت کلامیدیا، سوزاک و سیفیلیس در سال 2015 به بالاترین میزان در طول تاریخ طب مدرن رسیده است. هر سال ده‌ها هزار نفر در ایالات متحده به اچ‌آی‌وی مبتلا می‌شوند. موارد سرطان دهان ناشی از ویروس زگیل تناسلی نیز در حال افزایش است.
طی سالیان اخیر، شرکت‌های نوپا (استارتاپ‌ها) در پاسخ به تقاضای روزافزون برای آزمایش اس‌تی‌دی به ارائه کیت‌های تشخیصی به شکل برخط روی آورده‌اند. براساس آگهی تبلیغاتی یکی از این شرکت‌ها، این کیت‌ها سلامت جنسی شما را تضمین می‌کنند.
ولی پرسش این است که آیا این شرکت‌ها ماندنی هستند—دست‌کم یکی از آن‌ها پیش از معرفی حتی یک محصول، تعطیل شد—و آیا این شرکت‌ها خدمات درست را به افراد درست ارائه می‌دهند.
البته تشویق مردم به انجام آزمایش به عنوان یک پیام سلامت می‌تواند ساده باشد، ولی مفهومش این نیست که انجام این کار نیز ساده است. شما پس از خرید کیت، برای تهیه نمونه ناچار هستید از پزشک وقت بگیرید و به مطب او بروید. پزشک نمونه را با استفاده از کیتی که شما خریداری کرده‌اید تهیه می‌کند و به آزمایشگاه می‌فرستد. سپس باید منتظر بمانید تا جواب آماده شود و پزشک با شما تماس بگیرد. و طبق توصیه مرکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC)، این کار در برخی گروه‌های پرخطر باید در طول سال چندین بار تکرار شود.
بزرگترین مزیت احتمالی کیت‌های خانگی این است که با درمان سریعتر بیماری آمیزشی در صورت تشخیص زودرس، می توان سیر بیماری را تغییر داد. ولی تاکنون تنها کیتی که چنین امکانی برای بیماران فراهم کرده، آزمایش اچ‌آی‌وی است که نتایج آن در منزل آماده می‌شود.
صرف نظر از علایم زودرس بیشتر بیماری‌های آمیزشی—مانند سوزش ادرار، ترشح، خونریزی، تورم و درد—علایم دیررس در صورت عدم تشخیص و درمان می‌تواند جدی باشد. مثلاً سوزاک درمان‌نشده می‌تواند منجر به نازایی، و دردهای طولانی لگن و شکم در مردان و زنان و یا حاملگی خارج رحمی (نابجا) در زنان شود که بالقوه مرگبار است. سیفیلیس درمان‌نشده با تخریب مغز و چشم و دستگاه عصبی منجر به سردردهای دهشتبار، اختلال تعادل، فلج، بی‌حسی، زوال عقل، کوری و مرگ می‌شود.
بیماری‌های آمیزشی روی نسل بعد نیز تأثیرات نامطلوبی دارند. تعداد موارد سیفیلیس مادرزادی در ایالات متحده طی سال‌های اخیر 38% رشد داشته است. زگیل تناسلی شایع‌ترین اس‌تی‌دی است و با‌این‌که معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابد، هر سال بیش از 30 هزار مورد سرطان ایجاد می‌کند.
با این‌حال، پیشرفت‌ها در زمینه تشخیص چشمگیر نیست. شرکت‌های نوپا تلاش می‌کنند بر محدودیت‌ها چیره شوند. اخیراً در مریلند، واشنگتن و آلاسکا، امکان تهیه نمونه توسط خود بیمار فراهم شده است. البته این مورد محدود به سوزاک، کلامیدیا و تریکومونا است. در بقیه موارد، مراجعه به پزشک یا درمانگاه، ضروری است.
هدف تجارت برخط این است که تعداد بیشتری از بیماران بتوانند بدون نیاز به مراجعه به پزشک یا جای دیگر و تنها از طریق خدمات پستی، بیماری آمیزشی خود را تشخیص دهند. مرکز کنترل و پیشگیری بیماری از این نوع خدمات حمایت می‌کند ولی در حال حاضر، بسیاری از سایت‌های ارائه خدمات برخط تشخیص اس‌تی‌دی در آمریکا غیرفعال هستند. نظارت‌ها بر خدمات برخط به‌طور‌کلی ضعیف است. آزمایشگاه‌هایی که این خدمات را ارائه می‌دهند باید استانداردهای CLIA (قانون ارتقای آزمایشگاه بالینی) را کسب کنند و کیت‌ها نیز دارای تأییدیه FDA (اداره غذا و دارو) باشد. ولی FDA دستورالعملی درباره نحوه تهیه نمونه در منزل یا نحوه ارسال آن به آزمایشگاه ندارد.
بیشتر کیت‌های خانگی برای شناسایی ارگانیسم هستند. در سه مورد (هپاتیت C، سیفیلیس و تب‌خال تناسلی)، پادتن (آنتی‌بادی) تولید شده در بدن بیمار، اندازه‌گیری می‌شود. تست اچ‌آی‌وی هر دو (ویروس و پادتن) را شناسایی می‌کند. تحقیقات نشان داده که حتی در صورت قرار گرفتن نمونه در دمای بسیار بالا یا بسیار پایین، نتایج آزمایش همچنان معتبر است.
مشکل دیگر، عدم دسترسی اقشار کم‌درآمد و کم‌سواد به این خدمات برخط است، در‌حالی‌که بیشتر به آن نیاز دارند. به‌نظر می‌رسد افزایش حمایت‌های دولتی می‌تواند این مشکل را کاهش دهد. بیشتر موارد اس‌تی‌دی، همچنان تشخیص داده نمی‌شود و این منبع اصلی گسترش بیماری است. بیشتر مشتریان شرکت‌های برخط، در طیف سنی 20 تا 30 سال و از نظر اقتصادی از طبقه متوسط هستند. این مشتریان اغلب در مناطقی سکونت دارند که پزشک کم است و یا افراد برای ویزیت پزشک فرصت کافی ندارند. حفظ حریم خصوصی نیز از عوامل مؤثر در انتخاب آزمایش برخط است. بسیاری از پزشکان و پرسنل سلامت نیز آزمایش برخط را برای خود ترجیح می‌دهند.
ولی مشکل اصلی آزمایش برخط، همچنان انتخاب درست نوع آزمایش است. در بیشتر درمانگاه‌های بیماری‌های آمیزشی، آزمایش‌ها محدود به سوزاک، کلامیدیا، سیفیلیس، اچ‌آی‌وی و گاهی تریکومونا، زگیل یا تب‌خال تناسلی است. آزمایش اوره‌پلاسما، هپاتیت C یا میکوپلاسما به‌ندرت انجام می‌شود. بیشتر مشتریان برخط نگران هستند و می‌خواهند همه چیز آزمایش شود. این کار نه علمی، نه لازم، و نه عملی است. مثلاً هپاتیت C در فهرست فعلی برخی شرکت‌های برخط به چشم می‌خورد، ولی این بیماری به استثنای مردان هم‌جنس‌گرای مبتلا به اچ‌آی‌وی، جزو بیماری‌های آمیزشی نیست. همچنین آزمایش زگیل تناسلی (اچ‌پی‌وی) در مردان توصیه نمی‌شود، زیرا درمانی برای آن وجود ندارد و روشن نیست در صورت مثبت شدن نتیجه، چه باید کرد. آزمایش تب‌خال تناسلی هم اغلب توصیه نمی‌شود زیرا حدود دو سوم افراد به دلیل ابتلا به تب‌خال در کودکی، آنتی‌بادی آن را دارند و مثبت شدن آزمایش کمکی به تشخیص بیماری فعلی آنان نمی‌کند.
نکته دیگری که مردم باید بدانند، زمان انجام آزمایش است. بیماری‌های مختلف، دوره کمون (بدون علایم آشکار) متفاوتی دارند. برخی عفونت‌ها، مانند اچ‌آی‌وی، بلافاصله پس از ارتباط جنسی قابل تشخیص نیست. یکی از شرکت‌های برخط به مشتریان توصیه می‌کند اگر شکایت خاصی ندارند، دست کم 3 ماه پس از ارتباط جنسی آزمایش را انجام دهند و اگر شکایت دیگری (مانند ترشح یا درد) دارند، باید به پزشک مراجعه کنند و آزمایش برخط برای آنان مناسب نیست.
همچنین تفسیر نتایج آزمایش برخط، به‌ویژه نتایج مثبت، می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. مثلاً آزمایش سیفیلیس موارد مثبت کاذب فراوانی دارد. یعنی بیمار مبتلا به سیفیلیس نیست ولی آزمایش سیفیلیس مثبت است. نتایج مثبت کاذب در مورد اچ‌آی‌وی می‌تواند مصیبت‌بار باشد.
همه این مشکلات نشان می‌دهد آزمایش برخط هنوز در ابتدای راه است. بسیاری از شرکت‌های نوپا به دلیل همین مشکلات از ادامه راه باز مانده‌اند. برخی دیگر همچنان امیدوارند با تکیه بر آموزش و استفاده از تجربیات مشتریان بتوانند به‌تدریج بر این مشکلات فائق آیند.