این خانم 23 ساله ی باردار اهل افغانستان در تابستان گذشته در پایگاه بگرام تحت عمل جراحی قرار گرفت. به گفته ی بیمار، که یک بریدگی روی صورت او دیده می شد، هنگامی که در خانه بوده چیزی کمانه کرده و به صورتش برخورد کرده است. زخم در مرکز دیگری بخیه شده بود اما هنوز درد داشت.
سی تی اسکن نشان داد یک شیء فلزی به ابعاد حدود یک در پنج سانتیمتر داخل جمجمه ی اوست. پزشکان نگران بودند که این گلوله هنگام خارج کردن منفجر شود و جان بیمار و کودک یا حتی دیگران را به خطر بیاندازد.
گلوله درست از بالای دندانها وارد شده و در قاعده ی جمجمه جا خوش کرده بود. تیمی متشکل از جراحان و متخصصین بیهوشی همراه با متخصصین خنثی سازی مواد منفجره وارد عمل شد. نمونه هایی از گلوله هایی که در افغانستان مصرف می شود تهیه شد و در اختیار تیم قرار گرفت. آنان باید برای بدترین اتفاقات آماده می شدند اما به نظر می رسید گلوله انفجاری نباشد.
همه ی اعضای تیم و خود بیمار جلیقه ی ضدگلوله پوشیدند. از کلاهخود و ماسکهای مخصوص هم تا حدامکان استفاده شد. اکسیژن رسانی که در اعمال جراحی مرسوم است در این عمل خاص باید به حداقل رسانده می شد. امکان استفاده از الکتروکوتر و ابزارهای دیگر الکتریکی وجود نداشت.
بدترین لحظه هنگامی بود که دکتر تراویس نیوبری، جراح سروگردن و افسر ارشد نیروی هوایی ارتش آمریکا باید ته گلوله را با یک پنس محکم می گرفت و آن را بیرون می کشید. هر لحظه امکان داشت چاشنی عمل کند و گلوله منفجر شود.
یک لحظه نفس ها حبس شد. آنجا دکتر نیوبری بر بالای سر آن زن افغانی ایستاده و به یک شیء فلزی در دست خود خیره مانده بود. او گلوله را که بیرون کشیده بود به مسئول خنثی سازی تحویل داد. بیمار پنج روز بعد در سلامت کامل پایگاه بگرام را ترک کرد.
گزارش این جراحی منحصربفرد در شماره ی فوریه 2016 Journal of Neurosurgery منتشر شده است.
ارتش آمریکا دستورالعملی درباره ی نحوه ی مقابله با اشیای انفجاری داخل بدن انسان دارد که ویرایش جدید آن به زودی منتشر خواهد شد.
