شماره ماه مه Br J Gen Pract به ارائه توصیههای کاربردی انجمن بینالمللی خویشتنداری کودکان (International Children’s Continence Society) در زمینه درمان شبادراری پرداخته است. حدود 10% کودکان 6 تا 7 ساله در جهان مبتلا به شبادراری هستند ولی به رغم شیوع قابل توجه، اغلب والدین این اختلال را دست کم میگیرند. رئوس این توصیهها به شرح زیر است:
– اولین ویزیت پزشکی در کودکان مبتلا به شبادراری اغلب توسط پزشک عمومی و در سن 5 سالگی یا پس از آن انجام میشود. درمان شبادراری پیش از 5 سالگی توصیه نمیشود.
– در این سن، غربالگری کودک از نظر اختلالات عملکرد مثانه (مانند مثانه بیشفعال، بیاختیاری ادرار در طول روز) الزامی است. این کار با استفاده از پرسشنامهای که ارائه شده انجام میشود.
– درمان شبادراری توسط پزشک عمومی در مواردی توصیه میشود که تکعلامتی باشد (یعنی اختلال عملکرد مثانه در طول روز مطرح نباشد).
– پرادراری شبانه با تجویز آنالوگ وازوپرسین (دسموپرسین) درمان میشود. مقدار دسموپرسین در اطفال برای شروع معمولاً روزانه 120 میکروگرم زیرزبانی یا 200 میلیگرم خوراکی است. در صورت عدم پاسخ به درمان، افزایش مقدار دارو توصیه نمیشود و کودک باید ارجاع شود.
– در مواردی که حداکثر حجم ادرار پایین باشد (small maximum voided volumes، کمتر از 65% ظرفیت مورد انتظار مثانه با توجه به سن، [(سن+1) ضربدر 30 میلیلیتر]) و یا اشکال در بیدار شدن مطرح باشد، استفاده از زنگ هشدار شبادراری توصیه میشود.