این پژوهش از شماره سپتامبر Current Biology نشان می‌دهد ورزشکاران رشته سه‌گانه پس از چند هفته تمرین مفرط، تمایل دارند رضایت‌مندی کوتاه‌مدت را بر پاداش درازمدت ترجیح دهند. اسکن مغز در این افراد نشان می‌دهد فعالیت نواحی مربوط به تصمیم‌گیری کاهش یافته است.
این یافته‌ها می‌تواند توجیه‌کننده این واقعیت باشد که چرا برخی ورزشکاران حرفه‌ای با افزایش تمرین دچار افت عملکرد و سندرم تمرین مفرط (overtraining syndrome) می‌شوند. مثلا آلبرتو سالازار در اوایل دهه 1980 سه بار در مسابقه دو ماراتن نیویورک و یک بار در ماراتن بوستون برنده شد ولی پس از آن با وجود تمرین فراوان نتوانست موفقیت‌های خود را تکرار کند.
از نیمی از شرکت‌کنندگان در این پژوهش خواسته شد تمرین هفتگی خود را به میزان 40 درصد افزایش دهند. پس از 3 هفته پرسشنامه‌ای برای ارزیابی ترجیح رضایت فوری به پاداش تأخیری به آنان داده شد و اسکن مغز نیز انجام شد. نمونه پرسش‌ها این بود: “ترجیح می‌دهید همین الان 10 دلار دریافت کنید یا پس از 6 ماه، 60 دلار؟”
اغلب ورزشکارانی که بیش‌تر تمرین کرده بودند، رضایت‌مندی فوری را ترجیح دادند و اسکن مغز نیز نشان داد فعالیت نقطه کوچکی از مغز در قشر پیش‌پیشانی چپ که در فرآیند تصمیم‌گیری اهمیت دارد، کاهش یافته است. فعالیت این منطقه باعث می‌شود ورزشکاران پیام‌های درد را نادیده بگیرند و روی برنده شدن متمرکز شوند.
