رئوس این توصیه‌ها که از سوی آکادمی نورولوژی آمریکا در شماره ژانویه مجله Neurology ارائه شده به شرح زیر است:
– اختلال شناختی خفیف (Mild cognitive impairment [MCI]) با تغییرات خفیف فعالیت‌های اجرایی روزمره مشخص می‌شود. این توصیه‌ها به شیوع، تشخیص، ارزیابی، و درمان MCI و ارتباط آن با الزایمر می‌پردازد.
– شیوع MCI با افزایش سن، افزایش می‌یابد و از حدود 6.7% در افراد 60 تا 64 ساله، به 25.2% در افراد 80 تا 84 ساله می‌رسد.
– بروز تجمعی زوال عقل (دمانس) در افراد بالای 65 سال، پس از 2 سال به 14.9% می‌رسد.
– سطح سواد پایین، شیوع MCI را افزایش می‌دهد.
– ارزیابی از نظر MCI باید در صورت نگرانی احتمالی درباره وضعیت شناختی افراد انجام شود. این ارزیابی توسط یک ابزار ارزیابی مختصر وضعیت شناختی انجام می‌شود. در مقایسه با نسخه پیشین این دستورالعمل (2001) جزئیات بیشتری درباره این ابزار و نحوه استفاده از آن برای تشخیص و پیگیری این بیماران در نسخه جدید آمده است.
– وجود نشانه‌های شناختی به‌تنهایی برای اثبات وجود اختلال شناختی کافی نیست. اگر ارزیابی اولیه نشاندهنده وجود اختلال شناختی باشد، ارزیابی جامع‌تر با آزمایش کامل شناختی، ارزیابی توانایی‌های عملکردی، و جستجوی علل بازگشت‌پذیر اختلال شناختی مانند آپنه تنفسی، مشکلات روانپزشکی، داروها، و وضعیت‌های پزشکی، توصیه می‌شود.
– ارزیابی سریال برای تعیین تغییرات شناختی طولی توصیه می‌شود.
– اگر پزشک در زمینه اختلالات شناختی تجربه محدود داشته باشد، توصیه می‌شود بیمار را به متخصصی که تجربه کافی در این زمینه دارد ارجاع کند.
– در حال حاضر، هیچ نشانگر بیولوژیک آزمایشگاهی یا داروی مورد تأیید اداره غذا و دارو (FDA) برای MCI وجود ندارد.
– پزشکان باید به بیماران بگویند که مصرف مهارکننده‌های کولین‌استراز توسط مبتلایان به MCI، جزو موارد مصرف تأییدنشده (off-label use) است.
– ورزش منظم در مبتلایان به MCI منجر به بهبود وضعیت شناختی می‌شود و باید جزو برنامه درمانی آنان باشد.
– مصرف داروهایی که وضعیت شناختی را مختل می‌کنند باید متوقف شود.
– برنامه‌ریزی طولانی‌مدت برای ارزیابی علائم رفتاری و عصبی‌روانی توصیه می‌شود.
