رئوس این توصیه‌ها که توسط 22 نفر از صاحب‌نظران در زمینه COPD در راستای راهبردهای جهانی برای تشخیص، درمان و پیشگیری از COPD در سال 2017 ارائه و در شماره ژانویه American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine منتشر شده به شرح زیر است:

–          پزشکان در هر بیمار با تنگی نفس، سرفه یا خلط مزمن و یا سابقه تماس با عوامل خطرساز، باید به فکر تشخیص COPD باشند.

–          انجام تست تنفس (اسپیرومتری) برای تشخیص COPD الزامی است. نسبت FEV1/FVC کمتر از 0.7 پس از مصرف برونکودیلاتور، تشخیص محدودیت پایدار جریان هوا (persistent airflow limitation) را قطعی می‌سازد.

–          هدف از ارزیابی COPD تعیین شدت محدودیت جریان هوا، تأثیر بیماری بر وضعیت سلامت بیمار، و خطر وقایع آتی (مانند تشدید بیماری، بستری شدن در بیمارستان، یا مرگ) به منظور هدایت درمان است.

–          بیماری‌های مزمن هم‌زمان در مبتلایان به COPD شایع بوده و باید درمان شوند، زیر به طور مستقل ممکن است بر میزان مرگ‌و‌میر و بستری شدن در بیمارستان مؤثر باشند.

–          ترک سیگار نقش کلیدی دارد. درمان دارویی و نیکوتین جایگزین، میزان موفقیت در ترک سیگار را افزایش می‌دهند.

–          اثربخشی سیگار الکترونیک و ایمنی آن به عنوان یک روش ترک سیگار، قطعی نیست.

–          درمان دارویی در هر بیمار باید با توجه به شدت علائم، خطر حملات تشدید بیماری، عوارض دارویی، وضعیت‌ها و بیماری‌های هم‌زمان، دسترسی به دارو و قیمت آن، پاسخ بیمار به درمان، ترجیحات بیمار و امکان استفاده از چند ابزار تجویز دارو انجام شود.

–          تکنیک استفاده از اسپری باید به صورت دوره‌ای ارزیابی و مرور شود.

–          واکسن آنفلوانزا و پنوموکوک، خطر عفونت‌های تنفسی تحتانی را کاهش می‌دهند.

–          توان‌بخشی ریه به بهبود علائم، و ارتقای کیفیت زندگی کمک می‌کند.

–          در افرادی که دچار هیپوکسمی شدید در حال استراحت هستند، درمان طولانی اکسیژن باعث افزایش بقا می‌شود.

–          تجویز روتین اکسیژن در افرادی که شرایط پایدار دارند توصیه نمی‌شود.

–          در افرادی که دچار هیپرکاپنی مزمن شدید بوده و سابقه بستری به دلیل نارسایی حاد تنفسی دارند، تهویه غیرتهاجمی به مدت طولانی ممکن است باعث کاهش مرگ‌و‌میر و پیشگیری از بستری مجدد شود.

–          در برخی موارد آمفیزم پیشرفته و مقاوم به درمان طبی، اقدامات جراحی یا برونکوسکوپی ممکن است مفید باشد.

–          در COPD پایدار، ترکیب یک کورتون استنشاقی همراه با آگونیست طولانی‌اثر بتا مؤثرتر از هر یک از این داروها به تنهایی است.

–          درمان منظم با کورتون استنشاقی، خطر پنومونی را به ویژه در COPD شدید افزایش می‌دهد.

منبع