این ایده رایج که آزمایش بربالین (point-of-care testing) باعث درمان سریع‌تر و کاهش مدت اقامت بیمار در بخش اورژانس می‌شود، همیشه درست نیست. این پژوهش از شماره جولای American Journal of Clinical Pathology نشان می‌دهد حتی با ابداع روش‌های ساده‌تر، افزایش عملکرد آنالیتیک، کاهش زمان آزمایش (turnaround time) و ارائه الگوریتم‌های تشخیصی و دستورالعمل‌های مختلف، آزمایش بربالین در بخش اورژانس گسترش کافی نیافته است.
در مدل شبیه‌سازی شده در این پژوهش، مدت اقامت در بخش اورژانس در صورتی که آزمایش در عرض 120 دقیقه انجام شود به‌طور متوسط 2.77 ساعت است و اگر مدت انجام آزمایش به 10 دقیقه کاهش یابد، مدت اقامت به 2.17 ساعت می‌رسد.
تعداد آزمایش‌هایی که پزشکان اورژانس ترجیح می‌دهند سریع‌تر انجام شود، محدود است. به‌نظر پزشکان اورژانس، زمان کمتر از یک ساعت در این موارد، ایده‌آل و بیش‌تر از 2 ساعت غیرقابل قبول است. به‌نظر آزمایشگاه‌ها، اصرار بر کاهش زمان آزمایش می‌تواند بیمار را به‌خطر بیاندازد. هم پزشکان و آزمایشگاه‌ها متفق هستند که اگر زمان آماده شدن نتایج برخی آزمایش‌ها به‌طور انتخابی کاهش یابد، به نفع بیماران خواهد بود.
این جدول آزمایش‌های مهم به‌نظر پزشکان بخش اورژانس در هلند و آمریکا را نشان می‌دهد:
|
|
هلند |
ایالات متحده |
|
مهم‌ترین آزمایش‌ها |
CRP، هموگلوبین، شمارش لکوسیت، کراتی‌نین، پتاسیم، سدیم، اوره، گازهای خون، بیلی‌روبین، INR، لاکتات |
CBC، اوره، کراتی‌نین، الکترولیت‌ها، گلوکز |
|
آزمایش‌های افزودنی به فهرست فوق |
آنزیم‌های کبد |
|
|
آزمایش‌هایی که می‌تواند منجر به تأخیر در درمان شود |
دی‌دایمر، تروپونین، سدیمان ادرار |
|
به‌طور خلاصه، محققین معتقدند با‌این‌که آزمایش بربالین به‌لحاظ نظری می‌تواند بسیار مفید باشد، ولی در عمل باید به عوامل تعیین‌کننده در میزان موفقیت آن هم توجه شود. مثلاً بیش‌ترین موفقیت زمانی به‌دست می‌آید که آزمایش بربالین توسط فردی انجام شود که خود، با توجه به نتایج، اقدام لازم را انجام می‌دهد. کمترین موفقیت، زمانی است که فردی آزمایش را انجام دهد و فرد دیگری مسئول اقدام مورد نظر باشد.
