آمده است که خضر نبی به همراه ذوالقرنین سال‌ها در ظلمات به دنبال آب حیات گشت. خضر به آب دست پیدا کرد و از آن نوشید و عمر جاویدان یافت. اما هنگامی که ذوالقرنین خواست از آب حیات بنوشد، دیگر چشمه‌ای در کار نبود و او نتوانست آن را بیابد. هفته گذشته جایزه نوبل پزشکی 2012 به طور مشترک به گوردون انگلیسی و یاماناکای ژاپنی اهدا شد. یاماناکا متولد 1962 است یعنی درست هنگامی که گوردون برای اولین بار و با استفاده از ماده ژنتیکی سلول های روده قورباغه، یک جنین قورباغه تولید کرد. در آن روزها کمتر کسی داستان گوردون را باور می کرد. اولین پستانداری که به این روش تولید شد گوسفندی به نام دالی بود که در سال 1997 به دنیا آمد. بعدها دانشمندان توانستند موش، سگ ، گربه، خوک، اسب، و گاو را با همین روش در آزمایشگاه تولید کنند. با این حال، تمام تلاش ها برای تولید میمون و انسان تاکنون ناکام مانده است. با این حال، یاماناکا نشان داد زندگی یک جاده یک طرفه و رو به فنا نیست. هر سلول از بدن انسان قابل به تبدیل به جَدّ خود یعنی یک سلول بنیادی است که خود توانایی تولید انواع سلول های دیگر را دارد. بدین ترتیب در آینده نه چندان دور می توان مثلاً با استفاده از سلول های پوست یک بیمار کلیوی، ی
ک کلیه سالم برای وی تولید و در داخل بدنش پیوند زد. اگر با پیوند اعضای جوان بتوان طول عمر انسان را افزایش داد، آیا این به معنی حلّ معمای آب حیات خواهد بود؟
