در پاییز 1967، 31 پزشک و دانشمند آزمایشگاه به نمایندگی از 15 سازمان در نشستی به بحث پیرامون راههای ” ارتقای آنچه برای بیماران انجام میدهیم ” پرداختند تا به یک فرآیند یکسان[1] در زمینه استانداردسازی دست یابند. موفقیت سی- ال- اس- آی مدیون دیدگاههای اعضای مؤسس و هیئت اجرایی آن است. به رغم گذشت زمان، هدف اصلی ما همچنان ” ارتقای آنچه برای بیماران انجام میدهیم ” است.
اولین جزوه عملیات اجرایی سی- ال- اس- آی به شرح مکانیسم پیشنهادی برای ایجاد و رسیدن به استانداردهای یکسان پرداخت. بر اساس این جزوه ساختار مورد اجماع[2] سی- ال- اس- آی شامل کمیته های تخصصی در هر رشته، کمیته های فرعی در شاخه های هر رشته، گروههای اجرایی برای هر یک از مسائل استانداردسازی، و یک هیأت مرکزی برای مدیریت، ارزشیابی و داوری بود.
فرآیند سی- ال- اس- آی بنا به تعریف شامل سیستم دقیق ایجاد، ارزیابی، و رسیدگی مداوم در سطوح متعدد به منظور اطمینان از بیشترین یکسانی ممکن بود. برای اطمینان از توجه کامل به نظرات مخالف در تمام مراحل مطالعه، مرور، و رأی گیری که برای رسیدن به یکسانی و شکل گیری یک استاندارد یا توصیه لازم بود، نقاطی برای کنترل و موازنه تعیین گردید. طی سالها فرآیند فوق دستخوش تغییرات مداوم گشته ولی اصولی که در پس این تعریف اولیه از ساختار بنیادی ما نهفته است ثابت مانده است.
سی- ال- اس- آی به دلیل تشکیلات قدرتمند خود توانسته همزمان با ارائه خدمات برتر به اعضای پیشین، دامنه خدمات خود را گسترش دهد. به عنوان مثال، کمیته تخصصی خدمات پزشکی[3] در پاسخ به ضرورت انجام آزمایشهای طبی در خارج از آزمایشگاه، خدمات سلامت، و مدیریت سلامت ایجاد شد و هنگامی که محل انجام آزمایش تغییر یافت، کمیته تخصصی آزمایش بر بالین بیمار[4] تشکیل گردید. سی- ال- اس- آی به طور مداوم در پی یافتن نیازهای آینده و ارائه استاندارد در زمینه موضوعات جدید است. در 1977، سی- ال- اس- آی توسط سازمان استانداردهای ملی آمریکا[5] به رسمیت شناخته شد. در همین زمان مجموعه ای از سیستمهای مرجع ملی برای آزمایشگاه بالینی[6] با هدف ارتقای مقایسه پذیری نتایج آزمایشها شکل گرفت که مرکز آن در سی- ال- اس- آیبود. سی- ال- اس- آیبه عنوان مرکز همکار به سازمان بهداشت جهانی در زمینه استانداردهای آزمایشگاه بالینی، مسئول ارائه اطلاعات درباره این استانداردهای اختیاری به مؤسسات پزشکی در حوزه پان آمریکن بوده است.
هدف ما اطمینان از دسترسی همگان به اطلاعات لازم از طریق رسانه، روش و زبان مناسب هر فرد است. برنامه رسمی آموزش سی- ال- اس- آی با کارگاههایی آغاز شد که اثربخشی استانداردها و توصیه ها ارتقا میداد. عضویت آموزشی تعریف شد و اولین نوار ویدئویی آموزشی در سال 1992 تولید گردید. در حال حاضر نرم افزارهایی برای کمک به استفاده از چندین سند کلیدی طراحی شده است.
سی- ال- اس- آی کنگره ملی سی- ال- آی- ای ‘88 را در سال 1990 سازماندهی و میزبانی کرد. این واقعه منحصربفرد نشاندهنده کارآیی فرآیند ارتباطی سی- ال- اس- آی در ایجاد یک میدان بی طرف برای مؤسسات حرفه ای، دولتی و صنعتی بود تا در آن به مباحث حساس در زمینه کیفیت آزمایشهای پزشکی پرداخته شود. سی- ال- اس- آی همواره با استفاده بهینه از ابزارهای ارتباطی در تلاش برای بهترین بوده است.
خبرنامه الکترونیکی سی- ال- اس- آی به نشر گسترده اطلاعات در زمینه فعالیتهای استانداردسازی پرداخته و منجر به اطمینان از مداخله فعال در فرآیند یکسان میشود. برای تسریع و ارتقای فرآیند استانداردسازی و دسترسی سریع به اسنادی که حاصل فرآیند سی- ال- اس- آی است، از فناوریهای الکترونیکی مانند اینترنت استفاده میشود. در همسان سازی و یکپارچه سازه استانداردها علاوه بر ابزارهای درون سی- ال- اس- آی از محورهای ارتباطی مستقیم و برنامه های همکاری با سایر مؤسسات استانداردسازی در سرتاسر جهان استفاده میشود. استفاده از استانداردهای سی- ال- اس- آی در جهت شکل گیری استانداردهای ملی و منطقه ای همواره با استقبال سی- ال- اس- آی مواجه شده است. سی- ال- اس- آی مسئول کمیته فنی مؤسسه بین المللی استاندارد[7] ( ایزو ) در زمینه آزمایشگاه بالینی ( ایزو/تی سی 212 ) است. همچنین مسئولیت دو گروه مشورتی که تعیین کننده مواضع کشور ایالات متحده آمریکا در زمینه استانداردهای ایزو هستند نیز بر عهده سی- ال- اس- آی است. برخی وقایع در تاریخچه سی- ال- اس- آی در جدول زیر آمده است.
| 1967 | تأسیس سی- ال- اس- آی |
| 1975 | تشکیل سازمان اداری |
| 1977 | به رسمیت شناخته شدن توسط مؤسسه استانداردهای ملی آمریکا شناخته شدن به عنوان مرکز سیستمهای مرجع ملی برای آزمایشگاه بالینی ( NRSCL ) |
| 1985 | شناخته شدن به عنوان مرکز همکار با WHO در زمینه استانداردهای آزمایشگاه بالینی |
| 1987 | انتشار اولین ویرایش راهنمای M29 ( حفاظت کارکنان آزمایشگاه ) |
| 1988 | گزینه “fast track” به طور رسمی ایجاد شد |
| 1989 | انتشار اولین راهنمای آزمایشگاه مطب پزشک[8] تشکیل برنامه آموزشی مشتمل بر کارگاههایی در زمینه اسفاده مؤثر از نشریات CLSI |
| 1990 | میزبانی کنگره ملی CLIA ‘88 تشکیل کمیته تخصصی آزمایش در مکان دیگر[9] |
| 1991 | تشکیل کمیته تخصصی روشهای مولکولی تشکیل پروتکل رسمی برای مرور استانداردهای بین المللی |
| 1992 | تولید اولین نوار ویدئویی آموزشی |
| 1993 | تولید اولین محصول الکترونیکی بر اساس یک استاندارد CLSI |
| 1994 | اعطای مسئولیت کمیته فنی مؤسسه بین المللی استاندارد ( ISO ) در زمینه آزمایشگاه بالینی ( ISO/TC 212 ) |
| 1995 | تشکیل فرآیند یکسان برای تکمیل سریع اسناد تأیید شده تولید ابزار ارتباطی Standards Status برای مداخله فعال در فرآیند CLSI انتشار اولین استاندارد رسمی به زبان اسپانیایی |
| 1996 | تشکیل کمیته تخصصی اتوماسیون و انفورماتیک ایجاد امکان عضویت در سرتاسر جهان معرفی اولین پایگاه اینترنتی CLSI همکاری با JCCLS برای ترجمه و انتشار نشریات در ژاپن |
| 1997 | انتشار اولین نشریه به زبان ژاپنی فراهم شدن امکان Global Participation از سوی هیأت مرکزی |
| 2002 | تشکیل Harmonization Terminology Database |
| 2003 | تشکیل کمیته تخصصی Point-of-Care Testing |
| 2005 | تغییر نام مؤسسه از NCCLS[10] به CLSI |
منبع: