هفتاد و دومین مجمع سلامت جهانی (WHA) در ژنو در روزهای ۲۰ تا ۲۸ ماه مه سال جاری برگزار شد. این مجمع، بدنه تصمیم‌گیرنده سازمان سلامت جهانی (WHO) و شامل جلساتی است که از طریق آن سازمان سلامت جهانی توسط ۱۹۴ عضوش اداره می‌شود. این مجمع بالاترین مرجع سیاست‌گذاری سلامت در سطح جهان است و از وزرای بهداشت کشورهای عضو تشکیل شده است.
به طور معمول اعضای مجمع سلامت جهانی در ماه مه هر سال در مقر سازمان سلامت جهانی در ژنو گرد هم می‌آیند. مهمترین وظایف این مجمع تصمیم‌گیری درباره مسائل عمده سیاست‌گذاری، همچنین تصویب برنامه کاری و بودجه و انتخاب دبیر کل سازمان سلامت جهانی است.
یکی از مهمترین نتایج مجمع ۷۲، تصویب و انتشار نسخه جدید طبقه‌بندی آماری بین‌المللی بیماری‌ها و مشکلات مرتبط سلامت (International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems) یا ICD-11 است.
براساس تصمیم کشورهای عضو، نسخه جدید از ابتدای ژانویه ۲۰۲۲ اجرایی خواهد شد.
طبقه‌بندی بین‌المللی یا آی‌سی‌دی، ابزار تشخیصی استاندارد و بین‌المللی برای اهداف بالینی، درمان و همه‌گیرشناسی (اپیدمیولوژی) است.
ساختار کدها در آی‌سی‌دی-۱۱ ثابت خواهد بود ولی جزئیات طبقه‌بندی به‌طور مستمر و هر سال به‌روزرسانی می‌شود.
آی‌سی‌دی، بنیادی برای شناسایی الگوها و جمع‌آوری و ارائه آمار سلامت در جهان و همچنین یک استاندارد بین‌المللی برای گزارش بیماری‌ها و وضعیت‌های مرتبط سلامت است. این طبقه‌بندی یک استاندارد جهانی برای همه اهداف بالینی و پژوهشی است.
آی‌سی‌دی همچنین دربرگیرنده عوامل مؤثر بر سلامت، یا علل خارجی مرگ‌ومیر و بیماری است که یک دیدگاه جامع نسبت به همه جنبه‌های زندگی، که بتوانند بر سلامت اثر بگذارند، ارائه می‌دهد.
نسخه یازدهم این طبقه‌بندی برای قرن ۲۱ به‌روزرسانی شده و انعکاس‌دهنده پیشرفت‌های چشمگیر در علم و پزشکی است. ویژگی منحصربه‌فرد این نسخه، امکان تعامل با اپلیکیشن‌های سلامت و سامانه‌های اطلاعات است. این یک نسخه الکترونیک کامل از طبقه‌بندی بیماری‌ها و وضعیت‌های مرتبط با سلامت است که استفاده از آن بسیار راحت‌تر شده و هزینه‌بری و احتمال خطای آن به حداقل رسیده است و بنابراین بهترین گزینه به‌ویژه برای مناطقی است که از نظر منابع فقیر هستند.
تأکید ویژه بر ایمنی بیمار و توجه به وضعیت‌های اورژانس، و معضلاتی مانند آب و بهداشت محیط، از ویژگی‌های مهم آی‌سی‌دی-۱۱ است. ویژگی مهم دیگر، تغییر تعریف فرسودگی (QD85: Burn-out) به عنوان یکی از وضعیت‌های مرتبط سلامت، ذیل بخش مشکلات مرتبط با کار یا بی‌کاری (Problems associated with employment or unemployment) است.
فرسودگی در نسخه پیشین طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها (آی‌سی‌دی-۱۰) هم وجود داشت ولی بسیار ساده و به‌شکل پاک خسته شدن (state of vital exhaustion) تعریف شده بود. تعریف فرسودگی براساس آی‌سی‌دی-۱۱ به‌صورت یک سندرم ناشی از استرس مزمن در محل کار است که به‌طور موفق مدیریت نشده است. برخلاف بازتاب گسترده این خبر، نه در آی‌سی‌دی-۱۱ و نه در سایر منابع رسمی سازمان سلامت جهانی، هیچ اشاره‌ای به فرسودگی به عنوان یک بیماری یا تشخیص پزشکی نشده است.
سه مؤلفه فرسودگی در آی‌سی‌دی-۱۱ شامل احساس فقدان انرژی (energy depletion) یا پاک خسته شدن(exhaustion)، افزایش فاصله روانی فرد از شغل خود یا حس منفی یا انتقاد نسبت به شغل، و کاهش کارایی حرفه‌ای است (اولین بار در سال ۱۹۷۴ فرودنبرگر به فرسودگی اشاره کرد و آن را به صورت پاک خسته شدن[exhaustion]، مسخ شدگی [depersonalization]، و فقدان یا کاهش احساس کمال [accomplishment] که منجر به کاهش کارایی شغلی شود، توصیف کرد.)
فرسودگی به‌طور خاص به پدیده‌هایی اشاره دارد که در زمینه شغل هستند و نباید برای توصیف تجربیات مختلف در سایر زمینه‌های زندگی، مانند اختلال سازگاری (adjustment disorder)، اختلالاتی که به‌طور خاص با استرس مرتبط هستند، اضطراب یا اختلالات مرتبط با ترس، و اختلالات خلق، از تعریف فرسودگی استفاده شود.
تعریف جدید، هرچند برخلاف انعکاس وسیع خبری گام بزرگی محسوب نمی‌شود، ولی به‌هر روی کمک شایان توجهی به افراد مبتلا به فرسودگی است تا به‌ویژه در کشورهای توسعه‌یافته، از مزیت‌های قانونی آن استفاده کنند. همچنین بر افتراق با اختلالات روانی مانند افسردگی نیز تأکید شده چون گاهی نشانه‌های این اختلالات به‌غلط به فرسودگی شغلی نسبت داده می‌شود و بی‌توجهی به این مسئله ممکن است عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد.
