چند ماه اول بچه داری، در کنار احساس خوشبختی، با مقداری کسالت و سَرخوردگی همراه است که علت اصلی آن بی خوابی در شب و حالت نیمه اغما در طول روز است.
اغلب ما، گریه های شبانه کودک را به در دسترس ترین عامل نسبت می دهیم: او گرسنه است. اخیراً یکی از زیست شناسان دانشگاه هاروارد تصمیم گرفت نگاه دقیق تری به این قضیه بیاندازد. به نظر این زیست شناس، بچه می خواهد با شیر خوردن و همچنین خسته کردن مادر از آمدن یک بچه دیگر، حداقل تا مدتی، جلوگیری کند.
البته خلقت انسان طوری است که مادر تا مدتی پس از زایمان، و در طول دوران شیردهی، قادر به تخمک گذاری و بارداری مجدد نیست ولی به نظر می رسد گریه های شبانه کودک نیز یک مکانیسم کاملاً تکاملی در همین راستا باشد که شانس بقای کودک را افزایش می دهد. البته موضوع به این سادگی ها نیست ولی دانستن این نکته می تواند به کاهش استرس والدین، در چند ماه اول بچه داری، کمک کند.