غذاهای به اصطلاح “طبیعی” همیشه طرفدار داشته اند و مدتی است دوباره رایج شده اند. شرکتهای تولید کننده مواد غذایی از برچسب “طبیعی” استفاده می کنند چون برای مصرف کننده ها همچنان جذابیت دارد. با این حال، برچسب فوق به نوعی گمراه کننده است. در کشورهایی مانند آمریکا نیز تعریف مشخصی از سوی سازمان غذا و دارو برای آن ارائه نشده و حتی ممکن است استفاده از آن در آینده ممنوع اعلام شود.
سازمان غذا و دارو تنها در مواردی که در تولید مواد غذایی از طعم دهنده های صناعی، رنگ یا سایر افزودنیهای مصنوعی مجاز استفاده شود، برچسب طبیعی را ممنوع اعلام می کند. در سایر موارد محدودیت چندانی وجود ندارد. به عنوان مثال، در برخی مواد غذایی دارای برچسب طبیعی از محصولاتی استفاده می شود که در چرخه تولید آنها از حشره کش یا روشهای مهندسی ژنتیکی استفاده شده است. یا برخی فرآورده های پروتئینی دارای برچسب طبیعی از حیواناتی به دست می آید که آنتی بیوتیک مصرف کرده اند. در فرآیند تولید بعضی محصولات به اصطلاح طبیعی، به آنها قند، نشاسته، چربی اشباع شده یا افزودنی های مجاز دیگر اضافه می شود که البته همگی منشاء طبیعی دارند.
بررسی های متعدد نشان میدهند بیشتر مصرف کنندگان، برچسب “طبیعی” را معادل ارگانیک میدانند، در حالیکه مقررات فرآورده های ارگانیک تأکید دارند که در چرخه تولید آنها نباید هیچگونه ماده افزودنی، آنتی بیوتیک، کود و سموم شیمیایی یا روشهای مهندسی ژنتیک به کار رفته باشد. به نظر برخی محققین، بهترین راه حل این مسئله، منع استفاده از اصطلاح “طبیعی” به طور کلی است.
