غیبت، شایعه‌سازی، بدگویی، حرف مفت، شایعات بی‌اساس، اراجیف، سخن‌چینی، دری وری، خبرکشی، وراجی، حرف‌های خاله زنکی، شر و ور، و اصطلاحات دیگری که وجه مشترک همه آن‌ها جزئیاتی است که به دیگران مرتبط است و ما از درستی آن مطمئن نیستیم. این مطالعه از شماره ماه مه مجله Social Psychological and Personality Science نشان می‌دهد همه ما هر روز به‌طور متوسط 52 دقیقه درباره دیگران حرف‌هایی می‌زنیم که از صحت آن مطمئن نیستیم.
نکته مثبت این است که بیش‌تر این حرف‌ها با قصد و نیت منفی و قضاوت همراه نیست (غیبت خنثی). شرکت‌کنندگان در این تحقیق پذیرفتند که یک میکروفون و ضبط صوت سیار را به مدت 2 تا 5 روز همراه داشته باشند. غیبت خنثی در زنان بیش‌تر از مردان و در افراد برون‌گرا بیش‌تر از افراد درون‌گرا است. غیبت منفی در جوان‌ترها شایع‌تر است.
حدود 15 درصد غیبت‌ها با درجاتی از قصد و نیت منفی یا قضاوت همراه است. به‌طورکلی، غیبت پدیده پیچیده‌ای است. بااین‌که در برخی موارد به دیگران لطمه می‌زند، ولی از دیدگاه تکاملی، غیبت می‌تواند به انسان اطلاعاتی بدهد که گاهی ممکن است جان او را نجات دهد. همچنین غیبت می‌تواند به‌طور متناقض به افزایش همبستگی و همکاری درون گروهی بیانجامد.
مثلاً وقتی ما نظر خود را درباره میزان مشارکت افراد در فعالیت‌های گروهی، با دیگران به اشتراک می‌گذاریم، این کار به‌تدریج باعث اصلاح یا حذف اعضایی خواهد شد که فعالیت کمتری دارند یا حضور آنان به ضرر گروه است. وقتی درباره هر فرد غیبت می‌شود، واکنش آن فرد در اغلب موارد به شکل خشم و ناراحتی است. ولی غیبت وجه مثبتی هم دارد: وقتی متوجه می‌شویم از ما غیبت شده، مثلا این‌که بدقول هستیم، اغلب از خود می‌پرسیم “آیا واقعا این‌چنین هستیم؟” و این می‌تواند انگیزه‌ای برای بهتر شدن باشد.
