اخیراً آکادمی نورولوژی آمریکا طی بیانیه‌ای خواستار ارائه تعریف جامع و یک‌شکل مرگ مغزی شده است.
در این بیانیه که در شماره ژانویه مجله Neurology منتشر شده از قانون تعیین مرگ مصوب 1981 حمایت شده است. بر اساس این قانون، مرگ مغزی هنگامی رخ داده که همه عملکردهای مغز، شامل ساقه مغز، به‌طور بازگشت‌ناپذیر متوقف شود. مرگ مغزی اصولاً با ارزیابی بالینی تعیین می‌شود.
در برخی کشورها، موضوع مرگ مغزی با عقاید مذهبی عجین شده است. پروتکل رسمی در زمینه مرگ مغزی تنها در 77 درصد از کشورهای جهان وجود دارد. بیش از دو سوم کشورهای کم-درآمد و نیمی از کشورهای درآمد-متوسط فاقد چنین پروتکل‌هایی هستند. در بیشتر این پروتکل‌ها، آزمایش آپنه برای اعلام مرگ مغزی الزامی است، هرچند در مورد نحوه انجام این آزمایش، اتفاق نظر وجود ندارد. در حدود نیمی از این پروتکل‌ها، آزمایش‌های دیگر مانند نوار مغزی یا الکتروانسفالوگرام (EEG) نیز لازم دانسته شده است.
در آمریکا، رایج‌ترین دستورالعملی که برای تعیین مرگ مغزی در بزرگسالان به‌کار می‌رود، دستورالعمل آکادمی نورولوژی آمریکا است که در سال 2010 منتشر شده است. برای مرگ مغزی اطفال نیز دستورالعمل مشابهی در سال 2011 توسط انجمن طب مراقبت‌های ویژه، آکادمی طب اطفال و انجمن نورولوژی اطفال منتشر شده است.
تاکنون با به‌کارگیری این دستورالعمل‌ها هیچ موردی از خطا در تعیین مرگ مغزی و بازگشت عملکرد مغز پس از اعلام مرگ مغزی گزارش نشده است. بااین‌حال، ایالت نوادا تنها ایالتی است که این دستورالعمل‌ها در آن به صورت قانون ابلاغ شده است. آکادمی نورولوژی آمریکا توصیه می‌کند همه ایالت‌های این کشور رویه مشابهی در پیش بگیرند. این آکادمی همچنین خواستار ارائه راهکار برای مواقعی شده که اعضای خانواده فردی که دچار مرگ مغزی شده، مرگ مغزی او را نمی‌پذیرند.
