یکی از ویژگیهای جوامع امروزی این است که برای هر چیزی یک قرص وجود دارد. اخیراً پژوهشگران نسبت به افزایش مصرف “آدرال”، “ریتالین” و داروهای مشابه دیگر که در بازار به “قرص تقویت حافظه” معروف هستند هشدار داده اند. کاربرد اصلی بیشتر این داروها، درمان اختلال بیش فعالی وکم توجهی (اِی- دی- اچ- دی) در کودکان است، ولی متأسفانه در حال حاضر مصرف آنها توسط دانش آموزان و دانشجویان برای تقویت حافظه به شدت رایج شده است. به نظر پژوهشگران در آکادمی طب اعصاب آمریکا، با اینکه تعداد کودکان بیش فعال و کم توجه طی 10 سال اخیر حدود 24 درصد افزایش یافته است، روند تجویز و مصرف داروهای فوق سیر تصاعدی دارد. شیوع مصرف قرص تقویت حافظه توسط محصلین پیش دانشگاهی و در آمارهای مختلف بین 8 تا 35 درصد گزارش شده است. متأسفانه این داروها به شدت اعتیادآور هستند و عوارضی مانند فراموشی، بیخوابی، پرخاشجویی،تغییر رفتار و خلق و خو، پرشهای عضلانی غیرارادی، افزایش شدید فشار خون و تپش قلب، به طور شایع در اثر مصرف آنها روی می دهد. پزشکان در مواجهه با دانش آموزان، دانشجویان و یا والدین آنها که برای تقویت حافظه و کمک به درس خواندن تقاضای تجویز دارو می کنند، باید واقعیت های فوق را بیان کنند. بسیاری از این افراد دچار استرس، اضطراب و یا افسردگی هستند و باید بدانند که برای کنترل اعصاب و کاهش استرس راههای کم خطر و بهتری مانند خواب کافی و راحت، ورزش و روابط اجتماعی مناسب وجود دارد.
