این تحقیق از شماره دسامبر BMJ نشان می‌دهد میزان مرگ‌ومیر و تروما در صورت پریدن از هواپیما بدون چتر هیچ تفاوتی با پریدن با چتر ندارد. پیش از هرگونه قضاوت شتابزده، بهتر است این متن را تا انتها بخوانید.
استاندارد طلایی هر پژوهشی در پزشکی این است که داوطلبان به‌طور تصادفی در دو گروه مورد و شاهد قرار گیرند که مداخله مربوطه تنها در گروه مورد انجام شود. به‌دلایل روشن، چنین مطالعه‌ای در مورد چتر تاکنون انجام نشده است. کسی حاضر نیست بدون چتر از هواپیما بپرد. درواقع، از مثال چتر در پژوهش پزشکی برای توضیح این موضوع استفاده می‌شود که گاهی انجام چنین مطالعه‌ای لازم نیست چون نتیجه از پیش روشن است.
این محققین تصمیم گرفتند چنین تحقیقی را انجام دهند. هدف آنان توجه به نواقص بالقوه‌ای بود که در روش تحقیقات پزشکی وجود دارد. دو گروه در این تحقیق شرکت کردند. احتمال پریدن با چتر یا و یا با کوله‌پشتی فاقد چتر به‌طور تصادفی 50 درصد بود. داوطلبان از هواپیما می‌پریدند ولی البته فاصله پرش تنها حدود نیم متر بود! هیچ‌یک از شرکت‌کنندگان در این تحقیق دچار مرگ‌ومیر یا آسیب نشد.
درواقع، نتیجه منطقی پژوهش فوق این است که محققین می‌توانند شرایط هر تحقیق را طوری سروسامان دهند تا به نتیجه مطلوب و موردنظر خود (در این مورد، این‌که عدم استفاده از چتر، میزان مرگ‌ومیر و تروما را افزایش نمی‌دهد،) دست یابند. چنین اتفاقی در هر پژوهش پزشکی ممکن است بیفتد. به‌همین دلیل، نتایج یک پژوهش باید با توجه به شرایط انجام آن تفسیر شود.