الزایمر معضل بزرگ جهان توسعه یافته است که با افزایش امید به زندگی و میانگین عمر بشر، تعداد مبتلایان به آن روز به روز بیشتر می شود. محققین در یک پژوهش جدید دریافتند افرادی که به دو زبان صحبت می کنند، به طور متوسط 5 سال دیرتر از افراد تک زبان دچار الزایمر می شوند. این تفاوت حتی در افراد بی سواد نیز مشهود است که نشان می دهد اثر ضدّ الزایمری ناشی از توانایی تکلم به دو زبان است و نه تفاوت سطح آموزش و سواد.
یادگیری و تسلط بر دو زبان تأثیر بسزایی بر وضعیت ذهنی و تکوین آن در دوران کودکی دارد. بر اساس فرضیه “ذخیره ذهنی،” مغز افراد به عنوان سخت افزار و ذهن آنان به عنوان نرم افزار دارای ذخیره معینی است که باعث مقاومت در مقابل الزایمر می شود. هر چه ذخیره دهنی بیشتر باشد، الزایمر دیرتر آشکار می شود، ولی پس از شروع بیماری پیشرفت سریع تری دارد.
قوی ترین عامل ذخیره ذهنی بالا در بالغین، وضعیت ذهنی آنان در دوران کودکی است. سایر متغیرهای مرتبط با ذخیره دهنی عبارتند از بهره هوشی (آی- کیو)، اندازه مغز، آموزش، پیشرفت حرفه ای، نحوه سپری کردن اوقات فراغت و سابقه خانواگی.
