این سمپوزیوم که در ماه ژانویه در سان‌فرانسیسکو برگزار شد به آخرین دستاوردهای پژوهشی در زمینه تشخیص و درمان سرطان‌های مری، معده، کبد، کیسه‌صفرا، و کولورکتال اختصاص دارد. رؤوس برخی از مقالات ارائه شده در این سمپوزیوم به‌شرح زیر است:
– راموسیروماب (Ramucirumab) برای آدنوکارسینوم پیشرفته مری و معده: مقایسه نتایج درمان به روش سنتی و یا همراه با راموسیروماب (آنتی‌بادی منوکلونال ضد گیرنده فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGFR2) نشان می‌دهد راموسیروماب تفاوت معناداری در پیش‌آگهی و میزان بقا ایجاد نمی‌کند و به‌عنوان درمان خط اول در آدنوکارسینوم پیشرفته مری و معده توصیه نمی‌شود.
– لاواژ صفاقی حین جراحی (intraoperative peritoneal lavage) سرطان پیشرفته معده: این اقدام با هدف زدودن آلودگی داخل صفاقی از سلول‌های سرطانی انجام می‌شود ولی براساس پژوهش فوق هیچ تأثیری در پیش‌آگهی و میزان بقا ندارد.
– بهترین زمان جراحی برای سرطان مری: جراحی به فاصله طولانی (65 تا 90 روز) پس از شیمی‌درمانی در مقایسه با فاصله کوتاه (15 تا 37 روز) با افزایش پاسخ کامل پاتولوژیک (از 18% به 29%) همراه است ولی مرگ‌و‌میر پس از جراحی نیز افزایش می‌یابد (از 5.7% به 8.2%). بهترین زمان جراحی، 6 تا 8 هفته پس از تکمیل درمان است.
کابوزانی‌تیب (Cabozantinib) برای سرطان پیشرفته کبد: این آنتی‌بادی منوکلونال، ضد تیروزین کیناز گیرنده‌های مختلف است و باعث افزایش میزان بقا و بهبود پیش‌آگهی در مبتلایان به سرطان پیشرفته کبد می‌شود.
پمبرولیزوماب (Pembrolizumab) برای سرطان پیشرفته کبد: این آنتی‌بادی منوکلونال ضد گیرنده آپوپتوزی programmed cell death 1 receptor، در مبتلایان به سرطان پیشرفته کبد با درجاتی از پاسخ همراه بوده است.
تفاوت پاسخ به‌درمان سرطان کولون راست با چپ: تومورهای سمت راست، حتی با درمان‌های نوین، همچنان پیش‌آگهی بدتری دارند.