هورمون تیروئید (لووتیروکسین) یکی از پرتجویزترین داروها توسط پزشکان است و در بسیاری از موارد برای درمان کم‌کاری تحت‌بالینی تیروئید (subclinical hypothyroidism) تجویز می‌شود. کم‌کاری تحت‌بالینی تیروئید یک اختلال در مقادیر آزمایشگاهی (بیومدیکال) است که با TSH بالا و T4 طبیعی، با یا بدون علائم بالینی مشخص می‌شود و شیوع آن در برخی آمارها تا ۲۰ درصد گزارش شده است. میزان TSH در کم‌کاری تحت‌بالینی معمولاً بین 4 و 10 mIU/L در نوسان است. این اختلال در طبقه‌بندی بین‌المللی بیماری‌ها (ICD) فاقد کد جداگانه است و تحت عنوان hypothyroidism, unspecified طبقه‌بندی شده است.
براساس اعلام پانل توصیه‌های فوری مجله پزشکی بریتانیا (The BMJ's Rapid Recommendations panel)، بالغین مبتلا به کم‌کاری تحت‌بالینی تیروئید نباید با هورمون تیروئید درمان شوند. رؤوس این توصیه‌ها که در شماره ماه مه این مجله منتشر شده به شرح زیر است:
– شواهد قدرتمند براساس مرور نتایج ۲۱ کارآزمایی بالینی نشان می‌دهد بالغینی که دست‌کم در دو نوبت پیاپی TSH بالا (TSH >10 mIU/L) داشته ولی TSH آنان کمتر از ۲۰ mIU/L و هورمون‌های تیروئید آنان در محدوده طبیعی باشد، حتی اگر علائم خفیف تا متوسط کم‌کاری تیروئید در آنان مشاهده شود، نیاز به درمان ندارند.
– درمان این افراد فاقد هرگونه فایده بالقوه بوده و علاوه بر تحمیل هزینه اضافی مصرف طولانی دارو و آزمایش‌های غیرضروری، آنان را در معرض خطر عوارض جدی و حتی مرگ قرار می‌دهد.
– این توصیه شامل زنانی که قصد بارداری دارند، افرادی که دچار علائم کم‌کاری شدید تیروئید هستند، افرادی که TSH >20 mIU/L دارند، و افراد ۳۰ ساله و جوان‌تر نمی‌شود.