پزشکان و پرسنل مراکز درمانی، مانند سایر افراد در سایر مشاغل، این حق را دارند که هنگام کار امنیت داشته باشند. این مقاله از شماره ی آوریل NEJM به مرور جنبه های مختلف خشونت در مراکز درمانی ایالات متحده پرداخته است.
در ژانویه 2015 یکی از جراحان بیمارستان زنان در شهر بوستون مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد. قاتل، فرزند یکی از بیمارانی بود که در این بیمارستان فوت کرده بود. با این که پزشکان یا پرسنل درمانی به ندرت در چنین مواقعی کشته می شوند، به نظر می رسد رفتارهای خشن در بیمارستان ها و مراکز درمانی آمریکا به یک رویه تبدیل شده است.
بیشتر موارد خشونت محدود به خشونت کلامی است، اما گاهی با چاشنی خشونت فیزیکی یا حتی جنسی همراه می شود. برخی نکات این مطالعه را مرور می کنیم.
– با توجه به تقسیم بندی انواع خشونت در محل کار (نوع اول: مرتکب هیچ ارتباطی با محل کار یا کارکنان ندارد؛ نوع دوم: مرتکب یکی از مشتریان است؛ نوع سوم: مرتکب یکی از کارکنان فعلی یا سابق است؛ نوع چهارم: مرتکب رابطه ی شخصی با کارکنان دارد و ارتباطی با محل کار ندارد)، بیشتر موارد خشونت در مراکز درمانی از نوع دوم است.
– حدود یک چهارم موارد خشونت مرگبار مرتبط با محل کار، در محل کار روی می دهد.
– بین سال های 2011 و 2013، هر سال حدود 24 هزار مورد خشونت مرتبط با محل کار در آمریکا ثبت شده که حدود 75 درصد موارد آن در مراکز درمانی روی داده است.
– در میان دلایل غیبت کارکنان مراکز درمانی از محل کار، احتمال این که غیبت در اثر آسیب های ناشی از خشونت مرتبط با محل کار باشد 4 برابر بیشتر از سایر دلایل است.
– پرستاران بیشترین قربانیان خشونت در مراکز درمانی هستند. در این میان، پرستاران بخش اورژانس بیشترین نصیب را می برند.
– حدود یک چهارم تا سه چهارم پزشکان اورژانس (در مطالعات مختلف،) دست کم یک نوبت در طول سال قربانی خشونت در محل کار می شوند.
– مرتکب خشونت در بیشتر موارد (حدود 90 درصد،) خود بیمار، و با شیوع کمتر، یکی از بستگان یا دوستان بیمار است.
