اخیراً کالج متخصصین گوارش آمریکا توصیه هایی در زمینه ی خونریزی گوارشی تحتانی ارائه کرده است. رئوس این توصیه ها که در شماره ی آوریل The American Journal of Gastroenterology منتشر شده به شرح زیر است:
– خونریزی گوارشی تحتانی شامل خونریزی کولورکتال است و خونریزی روده ی کوچک را شامل نمی شود.
– در موارد هماتوشزی همراه با ناپایداری همودینامیک، انجام اندوسکوپی فوقانی توصیه می شود.
– در مواردی که شک متوسط باشد، تعبیه ی لوله ی نازوگاستریک برای ارزیابی خونریزی گوارشی فوقانی توصیه می شود.
– تقریباً در همه ی بیماران، اولین آزمایش تشخیصی انتخابی، کولونوسکوپی است. در گروه کوچکی از بیماران که پایدارسازی برای انجام کولونوسکوپی میسر نیست، رادیوگرافی توصیه می شود.
– پیش از انجام اندوسکوپی، فشار خون و ضربان قلب بیمار باید به عنوان بخشی از اقدامات احیا، به حد طبیعی رسانده شود.
– هدف کلی تزریق خون، باید مشابه خونریزی گوارشی فوقانی، هموگلوبین بالای 7 باشد. در موارد خونریزی وسیع یا وجود ایسکمی قلبی عروقی، هموگلوبین را به 9 برسانید.
– در موارد خونریزی مداوم، کولونوسکوپی را در عرض 24 ساعت انجام دهید.
– به طور کلی، تزریق اپی نفرین به عنوان تنها درمان برای خونریزی فعال توصیه نمی شود.
– برای پیشگیری از عود خونریزی، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی غیر آسپیرین را متوقف کنید.
– در بیماران پرخطر از نظر بیماری قلبی عروقی، ادامه ی مصرف آسپیرین پس از توقف خونریزی تنها با هدف پیشگیری ثانویه توصیه می شود. مصرف آسپیرین برای پیشگیری اولیه در بیشتر بیماران توصیه نمی شود.
– درمان بیماران پرخطر از نظر ترومبوآمبولی، شامل افرادی که تحت درمان ضدپلاکت، وارفارین، و ضدانعقادهای جدیدتر هستند، اغلب باید با مشاوره ی چندین متخصص شامل کاردیولوژیست، هماتولوژیست، و نورولوژیست انجام شود.
– تزریق همزمان پلاکت و FFP در بیمارانی توصیه می شود که در عرض 24 ساعت بیش از 10 واحد یا در عرض یک ساعت 3 واحد یا بیشتر پک سل دریافت کرده باشند.
