رئوس اين توصيه‌ها كه در شماره ژانويه مجله Thyroid منتشر شده به شرح زير است:
– بخش‌هاي جديد كه در توصيه‌هاي پيشين (٢٠١١) وجود نداشت شامل اختلالات تيروئيد در نازايي، اختلالات تيروئيد در زمان شيردهي و اثرات اختلالات تيروئيد مادر بر جنين و نوزاد است.
– تفسير آزمايش‌هاي عملكرد تيروئيد در بارداري
– محدوده مرجع TSH در زنان حامله: در مطالعات مختلف محدوده حداقل TSH نسبت به غيربارداري 0.1-0.2 mU/L و محدوده حداكثر آن 0.5-1.0 mU/L پايين‌تر است. بيشترين كاهش TSH در سه‌ماهه اول مشاهده مي‌شود. بر اساس این توصیه‌ها، حداکثر TSH طبیعی از حدود هفته 7 تا 12 بارداری، 4.0 است و پس از آن به تدریج افزایش می‌یابد.
– چالش‌هاي درمان پركاري تيروئيد در بارداري: متي مازول و پروپيل‌تيو‌اوراسيل توصيه نمي شود.
– نحوه مديريت درمان در كم‌كاري بدون علامت (ساب‌كلينيكال) تيروئيد در زنان باردار
– نسبت به ٢٠١١ هيچ تغييري در زمينه توصيه به لزوم انجام يا عدم انجام غربالگري همگاني اختلالات تيروئيد در زنان باردار روي نداده است.
– استفاده از نمك يددار بهترين روش عمومي جبران كمبود يد در مناطق اندميك است. ميزان توصيه شده مصرف يد روزانه در زنان باردار 250 میکروگرم است. مكمل يد خوراكي در زنان بارداري كه تحت درمان كم‌كاري يا پركاري تيروئيد هستند، توصيه نمي‌شود. مصرف يد زن باردار نبايد روزانه از 500 میکروگرم بيشتر باشد زيرا خطر اختلالات تيروئيد جنين را افزايش مي‌دهد.
– نحوه برخورد با گره تيروئيد در زن باردار: روش ارجح براي بررسي ندول تيروئيد در بارداري سونوگرافي است و اسكن ايزوتوپ نبايد انجام شود. در صورتي كه نماي سونوگرافي خوش خيم باشد، بيمار ريسك فاكتور نداشته و TSH پايين (سرکوب شده یا suppressed) باشد، مي‌توان انجام FNA را به پس از زايمان موكول كرد.