در ویرایش جدید (2017) معیارهای مک‌دونالد برای تشخیص ام‌اس (Multiple Sclerosis)، نسبت به نسخه پیشین (2010)، استفاده از ام‌آر‌آی ساده‌تر شده است. جمعیت هدف معیارهای تازه که از سوی پانل بین‌المللی تشخیص ام‌اس در شماره دسامبر مجله Lancet Neurology منتشر شده، بیمارانی است که مبتلا به سندرم بالینی ایزوله‌ای هستند که مطرح‌کننده ام‌اس است. این معیارها به‌ویژه در تشخیص نوع relapsing-remitting بیماری ام‌اس کمک‌کننده است.
نسخه 2017 همچنان اجازه می‌دهد که ضایعات انتشار فضایی DIS یا (dissemination in space) داشته باشند ولی وجود دست‌کم دو ضایعه در دو جایگاه (پری‌ونتریکولار، ژوکستاکورتیکال، اینفراتنتوریال، نخاعی) برای تشخیص لازم است. تفاوت‌ها با نسخه 2010:
– معیارها ضایعات کورتیکال را شامل می‌شود و این ضایعات معادل ضایعات ژوکستاکورتیکال قلمداد شده است.
– ضایعات علامت‌دار نخاع یا ساقه مغز در انتشار فضایی ضایعات به شمار می‌آید.
– انتشار زمانی یا DIT (dissemination in time) همچنان به صورت یک ضایعه گادولینیوم-مثبت (Gd+) در آغاز یا یک ضایعه جدید در ام‌آر‌آی بعدی امکان‌پذیر است. تغییرات در DIT در نسخه جدید به این شکل است که تنها ضایعات Gd+ علامت‌دار (و نه بدون علامت) به عنوان ضایعه به‌شمار می‌آید.
– حضور هم‌زمان ضایعات گادولینیوم-مثبت و گادولینیوم-منفی در تعریف DIT قرار می‌گیرد.
– وجود ضایعات گادولینیوم-مثبت علامت‌دار در ساقه مغز و نخاع در تعریف DIT قرار می‌گیرد.
– وجود نوارهای الیگوکلونال (OCBs) در مایع مغزی‌نخاعی (CSF) در تعریف DIT قرار می‌گیرد.
– در مواردی که بیمار با تظاهرات مشخصه ام‌اس (typical demyelinating event شامل نوریت اپتیک، میلیت عرضی یا گرفتاری ساقه مغز) مراجعه نکرده یا از نظر مشخصات دموگرافیک برای ام‌اس تی‌پیک نباشد، باید در استفاده از این معیارها احتیاط شود.
– این معیارها حساسیت بالا و ویژگی متوسطی دارد و برای ام‌اس اختصاصی نیست.
– تصویربرداری نخاع در مواردی توصیه می‌شود که تظاهرات بالینی مطرح‌کننده گرفتاری نخاع باشد یا سیر اولیه پیشرونده باشد یا تظاهرات آتی‌پیک باشد یا ام‌آر‌ای مغز تشخیصی (دیاگنوستیک) نباشد.
– آزمایش CSF برای تأیید تشخیص و ارزیابی سایر احتمالات ارزشمند است.
– علاوه بر تابلوی بالینی در هنگام مراجعه، توجه به سوابق بالینی یا پاراکلینیک عینی نیز برای تأیید شواهد یک حمله پیشین الزامی است.
