رؤوس این توصیه‌ها در شماره فوریه مجله Otolaryngology–Head and Neck Surgery از سوی آکادمی گوش‌وحلق‌وبینی و جراحی سروگردن آمریکا به شرح زیر است:
– در موارد عفونت مکرر گلو، اگر تعداد دوره‌های عفونت کمتر از 7 بار در طی یک سال اخیر، کمتر از 5 بار در سال در طی 2 سال اخیر، یا کمتر از 3 بار در طی 3 سال اخیر باشد، سیاست صبر و پیگیری توصیه می‌شود. اگر تعداد دوره‌های عفونت گلودرد در طی یک، 2 و 3 سال اخیر به‌ترتیب 7، 5 یا 3 بار در سال یا بیش‌تر باشد، لوزه‌برداری توصیه می‌شود. اثبات عفونت گلو براساس سوابق پرونده پزشکی و وجود دست‌کم یکی از موارد زیر امکان‌پذیر است: تب بالاتر از 38.3 درجه سانتیگراد، آدنوپاتی گردن، اگزودای لوزه، یا آزمایش مثبت از نظر استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A.
– در کودکی که فاقد معیارهای فوق باشد، وجود متغیرهایی مانند آلرژی به چند آنتی‌بیوتیک، تب دوره‌ای همراه با آفت دهان، فارنژیت، و آدنیت (PFAPA)، یا سابقه بیش از یک نوبت آبسه پری‌تانسیلار، به‌نفع لزوم لوزه‌برداری است.
– در موارد اختلال انسدادی تنفس مرتبط با خواب (oSDB) همراه با هیپرتروفی لوزه، اگر کودک زیر 2 سال باشد یا یکی از موارد چاقی، سندرم داون، ناهنجاری‌های کرانیوفاسیال، اختلالات عصبی‌عضلانی، بیماری سلول داسی یا موکوپلی‌ساکاریدوز مطرح باشد، انجام پلی‌سومنوگرافی (PSG) پیش از لوزه‌برداری توصیه می‌شود.
– باید به بیماران گفته شود که علائم oSDB ممکن است پس از لوزه‌برداری باقی بماند یا عود کند.
– تجویز آنتی‌بیوتیک perioperative برای لوزه‌برداری کودکان توصیه نمی‌شود.
– تجویز کدئین برای تسکین درد پس از لوزه‌برداری در اطفال زیر 12 سال توصیه نمی‌شود.