تازه‌ترین توصیه‌های کالج متخصصین گوارش آمریکا (ACG) در زمینه درمان بیماری کبد الکلی در شماره ژانویه Am J Gastroenterology منتشر شده است. با توجه به ابداع روش‌های مؤثر برای درمان هپاتیت C، بیماری کبد الکلی و کبد چرب غیرالکلی در حال تبدیل به شایعترین علل بیماری کبد هستند که پزشکان با آن مواجه می‌شوند. بیماری کبد الکلی شامل یک طیف است.
رؤوس این توصیه‌ها به شرح زیر است:
– مردانی که بیش از 3 نوشیدنی در روز و زنانی که بیش از 2 نوشیدنی در روز می‌نوشند در معرض افزایش خطر بیماری کبد الکلی هستند
– ارزیابی اولیه بیماران مشکوک به ابتلا به بیماری کبد الکلی شامل آزمایش‌های عملکرد کبد و سونوگرافی شکم است.
– بیوپسی کبد برای تشخیص بیماری کبد الکلی به‌صورت روتین توصیه نمی‌شود.
– هپاتیت الکلی یک تشخیص بالینی است و براساس زردی پیش‌رونده، عوارض مرتبط با کبد، مصرف طولانی الکل تا 8 هفته پیش از مراجعه، بیلی‌روبین تام سرم بالای 3 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر، ALT و AST بیش از 1.5 برابر حداکثر محدوده مرجع (ولی کمتر از 400 واحد بر لیتر) و نسبت AST/ALT بالای 1.5 (افزایش AST بیش از ALT) تشخیص داده می‌شود.
– در موارد شدید هپاتیت الکلی (ضریب Maddrey بیش‌تر یا مساوی 32 یا ضریب MELD بیش‌تر از 20)، بیمار باید بستری شود تا از آسیب کلیوی پیشگیری شود و بررسی از نظر عفونت‌ها انجام شود.
– در موارد استفاده از کورتیکواستروئید برای بهبود پیش‌آگهی، ضریب Lille باید در روز هفتم ارزیابی شود و اگر بیش‌تر از 0.45 باشد، درمان متوقف شود.
– در موارد بسیار نادر که به درمان کورتیکواستروئید پاسخ نمی‌دهد، پیوند کبد در مراحل ابتدایی توصیه می‌شود.
– باکلوفن در پیشگیری از عود الکل در مبتلایان به بیماری کبد الکلی مؤثر است.
– درمان مبتلایان به سیروز الکلی شامل ارزیابی از نظر لزوم پیوند کبد است.
– تصمیم‌گیری درباره لزوم پیوند کبد نباید صرفاً براساس پرهیز از الکل به‌مدت 6 ماه استوار باشد و به عواملی مانند حمایت اجتماعی و نیاز به بازتوانی نیز باید توجه شود.
– در افرادی که به‌شدت بیمار هستند و امکان بازتوانی وجود ندارد، استثناهایی برای انجام پیوند کبد وجود دارد که وابسته به اولویت‌های مرکز پیوند است.