این مطالعه از شماره نوامبر مجله پزشکی انگلستان (BMJ)، با شرکت ۱۱.۵ میلیون فرد ۲۵ تا ۸۴ ساله، به ارزیابی کارایی و اعتبار نسخه جدید و به‌روزشده الگوریتم‌های پیش‌بینی خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ موسوم به QDiabetes-2018 در طول یک دوره ۱۰ ساله پرداخته است.
اولین مدل QDiabetes در سال ۲۰۰۹ برای پیش‌بینی خطر ۱۰ ساله ابتلا به دیابت نوع ۲ پیشنهاد شد و در سامانه رایانه‌ای خدمات سلامت ملی انگلستان به‌کار گرفته شد. تغییراتی که در این مدت روی داده شامل گسترش محدوده سنی از ۲۵ تا ۷۹ سال به ۲۵ تا ۸۴ سال، ارزیابی سیگار در ۵ سطح به‌جای ۲ سطح،
هیچ‌یک از این افراد در ابتدای مطالعه مبتلا به دیابت نبودند. در الگوریتم‌های جدید، علاوه بر عوامل خطرسازی که در الگوریتم‌های پیشین وجود داشت (شامل سن، نژاد، فقر، نمایه وزن بدن [BMI]، سیگار، سابقه خانوادگی دیابت در خویشاوند درجه یک، بیماری قلبی‌عروقی، پرفشاری درمان‌شده، و مصرف منظم کورتیکواسترویید)، عوامل خطرساز جدید شامل مصرف داروهای ضدجنون غیرمعمول (atypical antipsychotics)، استاتین‌ها، اختلال خلقی دوقطبی، اسکیزوفرنی، معلولیت ذهنی، دیابت حاملگی، و سندرم تخمدان پلی‌کیستی نیز افزوده شده است.
سه الگوریتم شامل الگوریتم بالینی (مدل A) برای شناسایی افرادی که نیاز به آزمایش دارند، و الگوریتم گلوکز ناشتا (مدل B) و الگوریتم هموگلوبین A1c (مدل C) برای پیش‌بینی خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و شناسایی افرادی که نیاز به مداخله و پیگیری دقیق‌تر دارند، به‌کار رفت. در نهایت، مدل B بهترین کارایی و دقت را در پیش‌بینی خطر ۱۰ ساله ابتلا به دیابت نوع ۲ داشته است.
آستانه تعریف خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ در انگلستان با توصیه‌های بین‌المللی متفاوت است (گلوکز ناشتا ۹۹ تا ۱۲۴ به‌جای ۱۰۰ تا ۱۲۴ و A1c ۶ تا ۶.۴ درصد به‌جای ۵.۷ تا ۶.۴ درصد). اعتبارسنجی QDiabetes-2018 در خارج از انگلستان تاکنون انجام نشده است ولی همه می‌توانند با مراجعه به سایت http://www.qdiabetes.org/2018/index.php از میزان خطر ابتلای خود به دیابت نوع 2 در طی 10 سال آینده آگاه شوند (شکل).