دستگاه با باطری کار می کند و دارای یک قطعه ی دهانی حاوی الکترود و یک دوربین است. داده های تصویری توسط دوربین به صورت داده های الکتریکی به الکترودها منتقل شده و به شکل حبابهایی بر سطح زبان ظاهر می شوند.
فرد نابینا به تدریج یاد می گیرد که این حبابها را به شکل تصویر اولیه در ذهن خود تفسیر و بازسازی کند. به این ترتیب موقعیت، فاصله و اندازه ی اشیا و ثابت یا متحرک بودن آنها مشخص می شود.
تنها عارضه ی گزارش شده این دستگاه، احساس سوزش زبان در برخی افراد و نیز احساس مزه ی فلزی است.