زمستان و برف و هوس خوردن برف. بعضی آن را با شیره ی انگور یا خرمالو میل می کنند. آن براملی، نویسنده ی اهل ایالت میسوری، می گوید علاقه ی وافری به خوردن برف دارد. او این موضوع را با چند دانشمند در میان گذاشته است.
تا جایی که به من ارتباط دارد، برف خوردن را دوست دارم. از ماه نوامبر تا مارس، هر بار که آسمان بند دلش را باز می کند، یک ظرف برمی دارم و آن را با برف تازه پر می کنم. مادربزرگم تخم مرغ خام را با خامه و شکر هم می زند و روی آن می ریزد.
برف یکی از اولین خوردنی های تفننی بشر است. این خوردنی در این فصل سال، رایگان و در دسترس است. اما آیا خوردن برف بی ضرر است؟ این را از جف گافنی، یک استاد شیمی در دانشگاه آرکانزاس، پرسیدم.
جف می گوید بیشتر آن آب است. اما آلودگی هایی مانند سولفات، نیترات، فرمالدئید یا جیوه نیز ممکن است با آن همراه باشد. دانه های برف در مسیر پایین آمدن از آسمان، به دلیل ساختار ظریف تور مانند خود، آلودگی های هوا را جذب می کنند. بیشترین آلودگی هوا دوده (کربن) است.
به نظر جان پومروی، محقق منابع آب و تغییرات آب و هوا از دانشگاه ساسکاچوان، بهتر است اجازه دهیم چند ساعت از ریزش برف بگذرد و سپس مقداری از سطح آن که تازه تر است برداریم. او می گوید برف مانند یک بُرس آسمان را تمیز می کند. هر چه برف بیشتری ببارد، آسمان و در نتیجه خود برف هم تمیزتر می شود.
البته مقدار آلودگی برف معمولاً زیاد نیست. استیسی سیمونیچ، استاد اکولوژی و سم شناسی از دانشگاه اورگون، می گوید برخی آفت کش ها مدت طولانی در جوّ باقی می مانند. او توانسته است در ارتفاعات واشنگتن، آلاسکا و کالیفرنیا مقادیری از این سموم پیدا کند که تا 50 سال قدمت داشته است. اما میزان آلودگی تا 100 برابر کمتر از میزان مجاز آن در آب آشامیدنی است و خوردن مقدار کمی برف مشکلی ایجاد نمی کند.
به نظر سارا دوئرتی، دانشمند علوم جوّ شناسی از دانشگاه واشنگتن، اگر بارش برف با وزش باد همراه باشد، بهتر است از خوردن آن اجتناب کنیم. باد باعث برخاستن گرد و خاک می شود. نمونه هایی که او در هنگام وزش باد با سرعت 20 تا 30 متر در ساعت تهیه کرده حاوی گرد و خاک قابل توجهی بوده است.
همچنین مارک ویلیامز از دانشگاه کلورادو می گوید برف حاصل از برف روبی را نباید خورد. این برف ممکن است حاوی دانه های شن و مواد شیمیایی مانند کلرید منیزیم باشد.
با این حال، همه ی محققین اتفاق نظر دارند که غلظت آلودگی هایی مانند سولفات، جیوه، و DDT در برف بسیار پایین است و آنها برف را می خورند و مزه ی آن را دوست دارند. پریسا آریا، از دانشگاه مک گیل کانادا، به فرزندان خود توصیه کرده از خوردن برف مناطق داخل شهر به دلیل آلودگی بیشتر اجتناب کنند. او و همکارانش در مقاله ای که در ماه ژانویه ی 2016 در مجله ی Environmental Science: Processes & Impacts منتشر شد، نشان داده اند که برف در مناطق شهری ممکن است حاوی مقادیر قابل توجهی از مواد خطرناک حاصل از دود خودروها، مانند تولوئن، زایلن ها، و بنزن باشد که سرطان زا هستند.
نگرانی اصلی دانشمندان این است که اگر تغییرات آب و هوا به همین منوال پیش برود، دیگر در بسیاری از مناطق جهان به طور کلی برف نخواهد بارید. آن نولین، از محققین دانشگاه اورگون، می گوید: “از برف لذت ببرید، چرا که در آینده، دیگر برفی نخواهد بارید.”