درد عضلانی از علل شایع عدم تحمل داروهای کاهنده ی کلسترول یا استاتین ها محسوب می شود و شیوع آن بین 7 تا 29 درصد گزارش شده که نشان دهنده ی طیف وسیع علائم عضلانی است. البته این علائم اغلب گذراست، اما در برخی موارد (به ویژه در مورد سیمواستاتین) شدت آن به حدی است که گاهی منتهی به رابدومیولیز می شود.
مکانیسم آسیب عضلانی روشن نیست اما سن بالا، اختلال عملکرد کلیه یا کبد، جراحی، عفونت HIV، استعداد ژنتیکی و فعالیت جسمی بالا خطر میوپاتی ناشی از استاتین را افزایش می دهد.
داروهای جایگزین استاتین هنوز به تأیید FDA نرسیده است. جدیدترین داروها در این گروه مهارکننده های آنزیم protein convertase subtilisin/kexin type 9 (PCSK9) هستند که در واقع آنتی بادی منوکلونال هستند و دو داروی evolocumab و alirocumab توسط FDA برای موارد هیپرکلسترولمی فامیلی یا بیماری قلبی آترواسکلروتیک همراه با بیشترین دوز قابل تحمل (maximally tolerated) استاتین تأیید شده است.
یک مطالعه ی جدید که نتایج آن هم زمان با 65 امین نشست سالانه ی کالج کاردیولوژی آمریکا در شماره ی آوریل JAMA منتشر شده نشان می دهد evolocumab جایگزین خوبی در موارد عدم تحمل استاتین است.
