بودجه ای که دولت فدرال ایالات متحده برای رایانه ای (دیجیتالیزه) کردن سیستم سلامت اختصاص داده 17 میلیارد دلار است. فواید احتمالی این پروژه عبارتند از کاهش خطا، ارتقای تصمیم گیری، سر و سامان گرفتن صورتحساب ها، و داده های بیشتر و با کیفیت تر برای اهداف پژوهشی.
با این حال، برخی پژوهش ها نشان داده فاصله گرفتن از کاغذ ممکن است اثرات نامطلوبی روی بازده داشته باشد. در یکی از این تحقیقات که نتایج اولیه آن اخیراً منتشر شد، متغیرهای مختلف به فاصله 6 ماه قبل و بعد از رایانه ای شدن پرونده ها در 23 درمانگاه اورژانس دولتی در آمریکا مورد ارزیابی قرار گرفتند. بین دوره قبل و بعد از رایانه ای شدن، از نظر متغیرهای بهره وری در هیچ یک از مراکز فوق تفاوتی مشاهده نشد.
این متغیرها شامل زمان لازم برای ثبت داده ها، مدت بستری، رفت و آمد ها، رضایت بیمار، تعداد ویزیت بیمار در ساعت توسط هر پزشک، و بازگشت بیمار برای ویزیت مجدد بود. نکته ای که در این پژوهش مورد توجه قرار نگرفته این است که با دیجیتالیزه شدن سیستم سلامت، اغلب پزشکان اورژانس ناچارند مدت طولانی پس از اتمام شیفت در محل کار خود بمانند و داده ها را وارد رایانه کنند. بسیاری از این پزشکان با شنیدن این خبر ممکن است بخواهند رایانه خود را خُرد کنند، ولی نتایج فوق نشان میدهد که به طور متوسط، اگر بازده رایانه بیشتر از قلم و کاغذ نباشد، کمتر از آن هم نیست!