تاکنون همه تلاشهای پژوهشگران برای درمان چاقی، به همان نقطه اول ختم شده است: برای درمان چاقی کمتر بخورید و بیشتر حرکت کنید! نظریه متفاوتی نیز مطرح است که پرخوری را نه عامل چاقی، بلکه نشانه ای از آن می داند. به همین دلیل، هر گونه تلاش برای درمان چاقی، تنها از طریق کاهش خوراک، و بدون پرداختن به سایر عوامل بیولوژیک، محکوم به شکست خواهد بود.
در بیشتر رژیم های لاغری بر میزان کالری تأکید می شود. ترکیب غذا، از عوامل اصلی چاقی است که کمتر به آن توجه می شود. آن دسته از رژیم های غذایی که شاخص قند خون بالایی دارند، یعنی قند خون را سریع تر بالا می برند، بیشتر چاق می کنند. پژوهشگران به افراد چاق توصیه می کنند به جای گرسنه ماندن و غذا نخوردن، غذای مناسب بخورند. گرسنه ماندن ممکن است در کوتاه مدت باعث لاغری موقت شود ولی در بلند مدت، با بر هم زدن سوخت و ساز بدن، وضعیت را بدتر خواهد کرد.
خوردن غذاهایی که شاخص قند خون پایین تری دارند، با کاهش ترشح انسولین، منجر به کنترل چاقی می شود. پرهیز از مصرف قند های خالص، مصرف روغن مایع به جای روغن جامد (اشباع نشده بجای اشباع شده)، استفاده از اسید چرب امگا- 3 و سایر اسیدهای چرب ترانس پایین، مصرف مواد ریزمغذی (ویتامین ها و املاح) به میزان کافی، واستفاده از مواد پروبیوتیک و پره بیوتیک، راهکارهای پیشنهادی هستند. البته در کنار این اقدامات، نباید از ورزش و تحرک، خواب کافی و کاستن از استرس غافل شد.