این روزها بیمارستان ها و مطب پزشکان صحنه عرض اندام فناوری های نوینی هستند که یکی از اهداف اصلی به کارگیری آنها کاهش خطاهای پزشکی است. رایانه ها، گوشی های هوشمند، آی پاد، آی پد و … فهرست بلند بالایی از گجت ها که هر لحظه به آن افزوده می شود، ابزار مناسبی برای دسترسی آسان و سریع به اطلاعات بیماران، دستیابی به جدیدترین مراجع دارویی و یا آگاهی از نظرات اهل فن هستند. اما مانند بسیاری از دستاوردهای بشر، این فناوری ها نیز معضلات خاص خود را دارند. پزشکان و پرستاران، به خصوص جوانترها که در دنیای ارتباطات رشد کرده اند، با تمرکز بر صفحه نمایش ممکن است به کلی بیمار را فراموش کنند. بسیاری از بیمارستانها در ایالات متحده، استفاده از این ابزارها را در بخش های مراقبت ویژه و اورژانس ممنوع کرده اند. اخیراً یک مطالعه با شرکت حدود 500 تکنسین اتاق عمل در مراکز جراحی قلب باز نشان داد بیش از نیمی از آنان در حین جراحی با گوشی همراه مکالمه کرده یا به تبادل پیامک می پردازند. شکی نیست که فناوری های نوین رفاه بیشتری برای بشر فراهم کرده اند ولی باور عمومی این است که توجه به بیماران به عنوان رکن اصلی فرایند درمان، همیشه باید در اولویت باشد. در برخی موارد توجه ها چنان به بیمار مجازی معطوف می شود که بیمار واقعی به کلی فراموش می شود. فناوری نباید بین پزشک و بیمار فاصله بیاندازد.