یک مطالعه در شماره ژانویه BMJ نشان می دهد رویه فعلی کشورها برای غربالگری و درمان افرادی که در معرض افزایش خطر دیابت نوع 2 هستند، نتوانسته در پیشگیری یا تأخیر در بروز عوارض این بیماری به اندازه کافی مؤثر باشد.
بر اساس این مطالعه، حساسیت و ویژگی A1c و قند خون ناشتا برای تشخیص پیش دیابت به ترتیب حدود 50%، 80%، 25% و 94% است و خطر عدم تشخیص یا تشخیص غلط با این دو آزمایش قابل توجه است. همچنین اقداماتی نظیر تجویز متفورمین و تغییر شیوه زندگی نیز در کمتر از 30% موارد با استقبال بیماران مواجه می شود.
به نظر محققین، راه حل مسئله دیابت نوع 2 فراتر از تشخیص و درمان است و احتمالاً روش هایی مانند ارزان کردن نوشیدنی های رژیمی یا تسهیل شرایط برای فعالیت جسمانی بیشتر در شهرها مانند دوچرخه سواری راهگشا خواهد بود.