در این پژوهش از شماره دسامبر British Medical Journal از کودکان خواسته شده تا فرآیند برخی اقدامات بیمارستانی را برای بیماران تشریح کنند. میانگین سطح سواد در آمریکا کلاس هشتم و در اغلب کشورهای غربی پایین‌تر از این است ولی توضیحاتی که پزشکان و بیمارستان‌ها درباره اقدامات درمانی به بیماران ارائه می‌کنند، اغلب متناسب با سطح سواد بالاتری است.
این‌بار محققین در انگلستان از کودکان 9 ساله خواستند این راهنماها را بنویسند. به‌عنوان مثال، متوسط سطح سواد لازم برای خواندن راهنمای جراحی پروتز مفصل لگن در 6 مرکز درمانی انگلستان 17 سالگی است در‌حالی‌که متوسط سواد انگلیسی‌ها کلاس چهارم است. یعنی برای این‌که بیمار بفهمد جراحی پروتز لگن چیست و چه عوارضی دارد و … باید دست‌کم دبیرستان را تمام کرده باشد. وزارت بهداشت آمریکا در سال 2010 یک گزارش 73 صفحه‌ای منتشر و ارتقای سواد سلامت را به عنوان یکی از اولویت‌های سلامت مطرح کرد.
از 57 کودک 8 تا 10 ساله خواسته شد به این بیماران کمک کنند. این کودکان، پس از شرکت در یک جلسه درس جراحی پروتز لگن، شروع به نوشتن کردند. چهار عنوان به آنان داده شد: موارد ضرورت جراحی پروتز لگن، عوارض پس از جراحی، آمادگی‌های لازم پیش از جراحی، و خود عمل جراحی. نوشته‌های کودکان روشن، خلاصه و بدون حاشیه بود:
“لگن شما کهنه شده!”
“تاریخ مصرفش گذشته!”
“قبل از جراحی، نوشابه، چیپس، و شکلات نخورید!”
برخی کودکان از نقاشی استفاده کردند. البته کسی نمی‌خواهد واقعاً از کودکان بخواهد که این کتابچههای راهنما را بنویسند. هدف محققین این است که ایده کلی از نحوه مطلوب نگارش یک راهنمای بیمارستانی ترسیم کنند. ساده‌گویی کودکانه می‌تواند جالب باشد ولی باید توجه کنیم که کودکان قادر به درک برخی جنبه‌های عمقی که نیاز به توضیح دارند نیستند. کودکان قادر به درک نگرانی‌های بزرگسالان نیستند.