این مقاله در شماره آوریل مجله پزشکی نیوانگلند توسط سه تن از افرادی نوشته شده که نویسنده دستورالعمل تجویز اپیوئیدها بودند. این دستورالعمل در سال 2016 توسط مرکز کنترل بیماری (CDC) منتشر شد و به نظر این سه نویسنده، پزشکان در اجرای این دستورالعمل به‌خطا رفته‌اند.
مشکلاتی که پزشکان برای تجویز ایمن و مؤثر اپیوئیدها با آن روبرو هستند، افزایش آگاهی در زمینه خطرات مصرف اپیوئیدها، و تأکید بر پیشگیری از بیش‌مصرفی (overdose) باعث شد نیاز مبرم به چنین دستورالعملی بیش از پیش احساس شود. به‌علاوه، این دستورالعمل موفق به دریافت نمره عالی(Guidelines Trust Scorecard) از انستیتو تحقیقات اورژانس (ECRI: Emergency Care Research Institute) شده است (انستیتو تحقیقات اورژانس یک مؤسسه بین‌المللی غیرانتفاعی و خصوصی بسیار معتبر در زمینه کیفیت درمان و ایمنی بیماران است که در اوایل دهه 1960 توسط دکتر نوبل و پس از آن تأسیس شد که یک پسربچه 4 ساله در میان بازوان او به دلیل خرابی دستگاه دفیبریلاتور فوت کرد).
متأسفانه به‌نظر می‌رسد برخی سیاست‌ها و روش‌های اجرایی مشتق‌شده از این دستورالعمل‌ها باعث زیاده‌روی‌هایی شده و جان بیماران را به‌خطر انداخته است. نمونه آن عدم انعطاف در مقدار توصیه شده و آستانه زمانی و روش‌هایی است که محدوده‌های سفت‌وسخت و کاهش ناگهانی مقدار دارو را تشویق می‌کنند و حاصل آن قطع ناگهانی دارو و یا توقف کامل مراجعه بیمار است. یک پانل مشورتی در این زمینه تشکیل شده است.
این پانل همچنین متوجه شده که گاهی از این دستورالعمل‌ها به غلط در سایر موارد مانند درمان درد مبتلایان به سرطان، اقدامات جراحی، یا بحران حاد کم‌خونی سلول داسی شکل نیز استفاده شده است. حتی برخی از پزشکان از این دستورالعمل برای درمان اختلال مصرف اپیوئید توسط آگونیست‌های اپیوئید نیز استفاده کرده‌اند.
مرکز کنترل بیماری از آژانس تحقیقات سلامت و کیفیت (Agency for Healthcare Research and Quality) خواسته تا تحقیقات جامعی در این زمینه انجام شود و ردیف بودجه‌ای برای آن تعریف شده است. تا مشخص شدن نتایج این تحقیقات، توصیه می‌شود در اجرای دستورالعمل فوق به اهداف و مفاهیم ذاتی آن توجه شود.