این مقاله از شماره ژانویه مجله آسیب‌شناسی بالینی آمریکا به اپیدمی مواد مخدر پرداخته است. بیش‌مصرفی (overdose) از سال 2008 به شایعترین علت مرگ ناشی از مصدومیت در ایالات متحده بدل شده که شایعترین داروها در این زمینه شامل هروئین، داروهای مخدر نسخه‌ای و داروهای شبه‌تریاک صنعتی غیرمتادون است. طرفداران داروهای نوظهوری مانند کاتینون‌های صنعتی (نمک حمام) و داروهای شبه‌حشیش صنعتی (Spice و K2) رو به افزایش است.
شناسایی این داروهای نوظهور، یکی از چالش‌های اصلی آزمایشگاه‌های سم‌شناسی بالینی است. اطلاع چندانی از این داروها و متابولیسم آن‌ها در دست نیست. برَند این داروها دائماً در حال تغییر است و اداره غذا و دارو هیچ روشی را برای غربال‌گری آن‌ها تأیید نکرده است.
ادرار نمونه ارجح برای غربال‌گری داروها است چون غلظت داروها در ادرار بیش از پلاسما است و پنجره تشخیصی آن هم طولانی‌تر است. محققین با مقایسه روش‌های رایج تشخیص داروهای مخدر به این نتیجه رسیده‌اند که بهترین روش برای غربال بیماران مشکوک به بیش‌مصرفی، در مواردی که غربال اولیه به روش ایمونواَسی منفی باشد، انجام کروماتوگرافی مایع- طیف‌سنجی وزنی غیرهدفمند (untargeted liquid chromatography- mass spectrometry) بر روی نمونه ادرار است. محدودیت اصلی این روش، لزوم اطلاع از طیف وزنی داروی مورد نظر است.
کروماتوگرافی گاز که مدت‌ها به‌عنوان استاندارد طلایی تشخیص داروهای مخدر مطرح بوده، می‌تواند فنتانیل و متیل‌نورفنتانیل (متابولیت 3-متیل‌فنتانیل) را تشخیص دهد ولی قادر به تشخیص هروئین یا متابولیت‌های آن و بسیاری از داروهای نوظهور نیست.