جدیدترین توصیه‌های اتحادیه علیه روماتیسم اروپا در زمینه آرتریت تازه آغاز شده (early arthritis) در شماره دسامبر مجله Annals of Rheumatic Diseases منتشر شده است. بر اساس این توصیه‌ها:
– بیمارانی که با آرتریت (هر گونه تورم مفصل، به همراه درد یا سفتی) مراجعه می‌کنند، باید در عرض 6 هفته پس از آغاز علائم به یک روماتولوژیست ارجاع و توسط وی ویزیت شوند.
– عوامل خطرساز آرتریت پایدار (persistent) یا سایش‌دهنده (erosive) شامل تعداد مفاصل گرفتار، واکنش‌گرهای فاز حاد، فاکتور روماتوئید، آنتی‌بادی ضد پپتید سیترولین‌دار (ACPA)، و یافته‌های تصویربرداری باید در تصمیم درمانی مورد توجه قرار گیرد.
– بیمارانی که در خطر آرتریت پایدار هستند، حتی در صورتی که معیارهای طبقه‌بندی را نداشته باشند، باید در اولین فرصت (ترجیحاً در عرض 3 ماه) تحت درمان با داروهای آنتی‌روماتیک تغییر دهنده بیماری (DMARDs)، ترجیحاً متوترکسات قرار گیرند.
– داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) برای کنترل علائم مؤثر هستند ولی باید در کمترین مقدار مؤثر و کوتاه‌ترین مدت ممکن، و پس از ارزیابی خطرات گوارشی، کلیوی، و قلبی‌عروقی تجویز و مصرف شوند.
– کورتون سیستمیک درد، تورم و پیشرفت بیماری را متوقف می‌کند ولی باتوجه به عوارض مزمن باید با کمترین مقدار و به مدت کوتاه (کمتر از 6 ماه) به عنوان درمان کمکی به کار رود. تزریق کورتون به داخل مفصل باید برای تسکین علائم موضعی التهاب به کار رود.
– کنترل فعالیت بیماری شامل تعداد مفاصل حساس و متورم، ارزیابی کلی بیمار و پزشک، ESR، و CRP است و باید به فواصل 1 تا 3 ماه تا رسیدن به هدف درمانی انجام شود. در کنار آن می‌توان از یافته‌های تصویربرداری و ارزیابی عملکردی بیمار نیز استفاده کرد.
– اقدامات غیردارویی مانند ورزش‌های دینامیک و کاردرمانی باید به عنوان مکمل درمان در مبتلایان به آرتریت تازه آغاز شده مورد توجه قرار گیرد.
– ترک سیگار، بهداشت دندان، کنترل وزن، ارزیابی وضعیت واکسیناسیون و درمان بیماری‌های هم‌زمان باید بخشی از برنامه کلی درمان بیمار باشد.