این مطالعه از شماره دسامبر Journal of the American College of Cardiology نشان می دهد با اندازه گیری سریال تروپونین I به روش فوق حساس (hs-troponin I) می توان به طور مستقل خطر قلبی عروقی را پیش بینی کرد. محققین در مطالعه موسوم به WOSCOPS (مطالعه پیشگیری کرونر غرب اسکاتلند) با اندازه گیری سریال تروپونین I در افرادی که کلسترول خون بالا داشتند در طول یک سال متوجه شدند، ارزش پیش بینی کاهش تروپونین I حتی از کاهش کلسترول بیشتر است.
برخی صاحبنظران یافته فوق را هیجان انگیز و منشاء تحولات آینده دانسته اند. سطح کلسترول خون و فشار خون جزو عوامل خطرساز شناخته شده و اصلی بیماری قلبی عروقی هستند، اما تروپونین I معیار مستقیم آزار سلولی در عضله قلب (میوکارد) است و احتمالاً در آینده، آزمایش تروپونین خواهد توانست افراد به ظاهر سالمی را که در خطر سکته قلبی هستند به سادگی شناسایی کند.
ارزش احتمالی دیگر تروپونین در پیگیری و پاسخ به درمان در بیماران مبتلا به افزایش فشار خون و چربی خون است، اما تحقیقات بیشتری در این زمینه باید انجام شود.
هنگام تفسیر نتایج آزمایش تروپونین به چند نکته باید توجه شود:
– معمولاً 6 تا 12 ساعت پس از آزار میوکارد افزایش تروپونین قابل سنجش است.
– مقدار تروپونین معمولاً در عرض 24 ساعت به حداکثر می رسد.
– روش های پیشرفته قادرند به فاصله 3 تا 4 ساعت پس از شروع آزار میوکارد، افزایش تروپونین را تشخیص دهند.
– بیشتر مراجع معتبر توصیه می کنند تروپونین 6 تا 12 ساعت و حداکثر 24 ساعت پس از شروع علائم اندازه گیری شود.
– در موارد شک به سکته قلبی بدون بالا رفتن قطعه ST (NSTEMI) توصیه می شود اندازه گیری تروپونین زودتر، یعنی به فاصله 3 تا 4 ساعت بعد از شروع علائم، انجام شود زیرا در این موارد تروپونین زودتر بالا می رود.
– در تمام موارد، تفسیر نتایج باید در کنار علائم بالینی بیمار و سوابق مختلف او انجام گیرد.
– دلایل بالا رفتن تروپونین غیر از سکته قلبی شامل میوکاردیت، پریکاردیت، آندوکاردیت، کاردیومیوپاتی، ضربه قلبی، پارگی آئورت، جراحی قلب، آمبولی ریه، سکته مغزی (ایسکمیک یا هموراژیک)، عملیات احیای قلبی ریوی، دفیبریلاسیون، نارسایی مزمن و شدید قلب، آریتمی‌های قلبی، عفونت منتشر (sepsis)، نارسایی کلیوی، سوختگی، فعالیت جسمانی شدید، آمیلوئیدوز، جراحی پیوند، و مصرف برخی داروها (دوکسوروبوسین، تراستوزوماب) و سموم (زهر مار) است.