رئوس این توصیه‌های که از سوی انجمن و کالج متخصصین غدد آمریکا در شماره جولای Endocrine Practice منتشر شده به شرح زیر است:
– تصمیم‌گیری درباره درمان هورمونی در زنان یائسه علامت‌دار باید براساس همه عوامل خطرسازقلبی‌عروقی، سن و زمان یائسگی صورت گیرد.
– عوارض عروقی و خطر ترمبوز و سکته مغزی یا قلبی ناشی از استروژن جلدی (ترانس‌درمال) کمتر از استروژن خوراکی است.
– در صورت نیاز به پروژسترون، فرآورده میکرونیزه بی‌خطرتر است.
– در زنان یائسه علامت‌دار پرخطر، مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و سایر عوامل غیرهورمونی گزینه بهتری هستند.
– استفاده از درمان هورمونی طبیعی (bioidentical) توصیه نمی‌شود.
– درمان جایگزین هورمونی برای پیشگیری از دیابت توصیه نمی‌شود.
– در زنان مبتلا به دیابت، تصمیم به درمان یائسگی باید بر اساس شرایط هر فرد و با توجه به عوامل خطرساز دیگر علاوه بر دیابت گرفته شود.