ویرایش جدید توصیه‌های انجمن بیماری‌های عفونی آمریکا در زمینه تشخیص و درمان اسهال عفونی در شماره اکتبر مجله Clinical Infectious Diseases منتشر شده است. رئوس تغییرات این توصیه‌ها نسبت به نسخه پیشین (2001) به شرح زیر است:
– آزمایش‌های تشخیصی پیشرفته بدون نیاز به کشت، مانند آزمایش‌های مولکولی، بسیار حساس‌تر از روش‌های سنتی است و ممکن است به دلیل تشخیص ارگانیسم‌های متعدد، تفسیر نتایج آن‌ها نیاز به مشاوره با متخصص بیماری‌های عفونی (یا پاتولوژیست) داشته باشد.
– بیشتر مبتلایان به اسهال نیاز به آزمایش ندارند. انجام آزمایش در اطفال زیر 5 سال، سالمندان، مبتلایان به اختلال ایمنی، اسهال خونی یا بلغمی، تب، سابقه مسافرت به مناطق آندمیک یا تماس آزمایشگاهی با سالمونلا، درد یا حساسیت شدید شکم در معاینه و یا علائم sepsis توصیه می‌شود.
– توصیه‌ها برای اسهال در مسافرت‌های بین‌المللی، مبتلایان به اختلال ایمنی، اسهال ناشی از مصرف غذا یا آب آلوده، اسهال مرتبط با مصرف آنتی‌بیوتیک، اسهال در پرسنل بهداشتی و مراکز مراقبت از اطفال، خانه‌های سالمندان و بیماری‌های مشترک انسان و دام به طور مجزا ارائه شده است.
– آزمایش لکوسیت مدفوع و تست لاکتوفرین مدفوع نباید برای تشخیص علت اسهال حاد انجام شود. درباره ارزش آزمایش کالپروتکتین مدفوع در اسهال حاد، داده‌های موجود برای ارائه توصیه کافی نیست.
– درمان تجربی آنتی‌بیوتیک (empiric antimicrobial therapy) در اطفال و بزرگسالان مبتلا به اسهال خونی که ایمنی سالم دارند توصیه نمی‌شود. استثنای آن شامل شیرخواران زیر 3 ماه، شک بالینی قوی به شیگلا، و علائم sepsis است. درمان تجربی در بزرگسالان شامل یک فلوروکینولون یا آزیترومایسین و در اطفال یک سفالوسپورین نسل سوم یا آزیترومایسین است.
– درمان تجربی برای اسهال آبکی توصیه نمی‌شود. استثنای آن مبتلایان به اختلالات ایمنی و شیرخوارانی است که ظاهر بدحال دارند.
– درمان با داروهای ضد تهوع و استفراغ و ضداسهال نمی‌تواند جایگزین تجویز مایعات باشد و به‌ویژه در افراد زیر 18 سال توصیه نمی‌شود.