برخی رؤوس اولین دستورالعمل تشخیص و درمان عفونت ادراری مکرر بدون عارضه (uncomplicated recurrent UTIs) در زنان که اخیرا از سوی انجمن ارولوژی آمریکا، انجمن ارولوژی کانادا، و جامعه ارودینامیک، طب لگن و بازسازی اروژنیتال زنان (SUFU) منتشر شده، به شرح زیر است:
– بررسی زنان مبتلا به عفونت ادراری مکرر شامل شرح حال کامل و معاینه لگن است.
– تشخیص عفونت ادراری مکرر، علاوه بر علائم بالینی، بر اساس کشت ادراری مثبت استوار است.
– تصویربرداری و سیستوسکوپی روتین توصیه نمی‌شود.
– آزمایش ادرار و کشت باید پیش از آغاز درمان انجام شود.
– در زنانی که سابقه عفونت ادراری مکرر دارند و هم‌اکنون بدون علامت هستند، انجام آزمایش ادرار از نظر باکتریوری بدون علامت و با هدف پایش و نظارت توصیه نمی‌شود.
– باکتریوری بدون علامت در زنان نباید درمان شود.
– درمان ابتدایی عفونت ادراری علامت‌دار (پس از تهیه نمونه برای آزمایش و پیش از آماده شدن نتیجه کشت) شامل آنتی‌بیوتیک‌های خط اول (مانند نیتروفورانتوئین، کوتریموکسازول، فوسفومایسین) بستگی به نتایج آنتی‌بیوگرام در منطقه دارد.
– مدت درمان سیستیت حاد معمولا نباید بیش از 7 روز باشد.
– پروفیلاکسی آنتی‌بیوتیکی در زنان مبتلا به عفونت ادراری مکرر از هر سنی باید پس از مشاوره در زمینه خطرات و فواید آن و روش‌های جایگزین انجام شود.
– پروفیلاکسی غیرآنتی‌بیوتیکی شامل قره‌قاط (Cranberry) باید به همه زنان مبتلا به عفونت ادراری مکرر پیشنهاد شود.
– آزمایش ادرار برای اثبات کارایی درمان در بیماران بدون علامت توصیه نمی‌شود.
– در صورت باقی ماندن علائم پس از درمان، آزمایش مجدد ادرار توصیه می‌شود.
– در زنانی که در سن حوالی یا پس از یائسگی هستند و منعی برای درمان استروژن ندارند، درمان استروژن به کاهش خطر عود عفونت ادراری کمک می‌کند.