بیماری ویروس ابولا (EVD)، تب خونریزی دهنده ابولا (EHF)، یا همان ابولا. شکی نیست که ابولا یکی از وحشتناک ترین بیماریهای تاریخ بشر است. این بیماری منجر به مرگی دردناک می شود. معمولاً بیش از نیمی از مبتلایان فوت می کنند و این بیماری درمان ندارد.
ولی ابولا در مقایسه با سارس یا سرخک، بدتر از آنها نیست. در واقع احتمال سرایت ابولا حتی از ویروس سرماخوردگی معمولی هم کمتر است. هیچگونه شواهدی موجود نیست که نشان دهد ابولا از راه هوا سرایت می کند. پژوهشگران مکرراً تأکید می کنند که سرایت ابولا تنها از راه تماس مستقیم با ترشحات بدن بیماران، مانند خون، استفراغ و مدفوع امکان پذیر است.
برای سرایت ابولا باید قسمتی از پوست یا مخاط چشم، دهان یا بینی خراش داشته باشد تا ویروس از آنجا وارد شود. با اینحال، نظرسنجی اخیر در آمریکا نشان داده دو سوم افراد تصور می کنند ابولا به شدت مُسری است.
برخلاف انفلوانزا یا سل که به راحتی از راه استنشاق ذرات سبک و شناور میکروب در هوا سرایت می کنند، سرایت ابولا نیاز به ذرات درشت تری دارد که در هوا شناور نمی مانند. بنابراین بیمار مبتلا به ابولا باید مستقیماً به صورت فرد دیگر سرفه یا عطسه کند و قطره درشتی از خون یا ترشحات دهان از راه یک خراش در پوست یا مخاط نفوذ کند. اگر این قطره به صورت فرد دیگر برخورد نکند، در هوا شناور نمی ماند، بلکه به زمین می افتد و یا به دیوار یا سطوح دیگر می چسبد.
خطر سرایت ابولا در مواردی بالاست که با فرد مبتلا به این بیماری تماس مستقیم بدنی داشته باشیم، مثلاً دست بدهیم. بیشترین خطر سرایت در موارد تماس با خون و مدفوع (اسهال) گزارش شده چون غلظت ویروس در آنها بیشتر است. ویروس خارج از بدن به مدت طولانی، تا چندین هفته، زنده می ماند و احتمال سرایت آن وجود دارد. ویروس به اشعه فرابنفش و اکسیژن حساس است ولی در آب و هوای سرد و مرطوب، فعال می ماند.
ویروس به مدت طولانی در آب زنده نمی ماند ولی به دلیل باقی ماندن طولانی مدت ویروس در جسد انسان یا حیوان آلوده، احتمال آلودگی مستمر منابع آب آشامیدنی و یا رودخانه ها و برکه ها در صورت تماس با یک منبع آلوده کننده وجود دارد. اجساد باید بلافاصله و با رعایت احتیاط کامل دفن شوند.
مطلب مرتبط: